اندیشه ، فلسفه
تاریخ
  • جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران علی‌رضا اردبیلی
    جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران در کتاب از بازگشت تا اعدام: شیوا فرهمند راد به فاصله اندکی بعداز کتاب قبلی خود به نام “وحدت نافرجام” اثر جدید خود به نام “از بازگشت تا اعدام، حزب توده ایران[۱] و انقلاب ۱۳۵۷” را منتشر
  • تاریخ‌نگاری فمینیستی آزاده بی‌زارگیتی
    استفانی رئول* و کیتلین سی. هامل*، برگردان: آزاده بی‌زارگیتی: تاریخ‌نگاری فمینیستی روشی است برای گردآوری انواع مختلف فمینیسم (از جمله لیبرال، رادیکال، پسااستعماری) همراه با روش‌هایی برای بازگویی تجربیات
  • روایت منصفانهٔ تاریخ؛ تحلیلی کم‌سابقه در فضای فکری ایران
    محمدرضاشاه پهلوی پس از خروج از ایران در گفت‌و‌گویی تلویزیونی از حسرت خود در باب گذشته و آینده سخن می‌گوید. او اعتقاد دارد که اعطای فضای باز سیاسی زمان‌بندی مناسبی نداشت. می‌شد این پروژه را چندسال زودتر
  • استبداد شاه عامل اصلی انقلاب بود
    «دکتر همایون کاتوزیان» نامی آشنا و البته صاحب‌نظر در چند قلمرو محسوب می‌شود. از قلمرو ادبیات کلاسیک و نوین تا علم اقتصاد و اقتصاد سیاسی، به‌ویژه تاریخ معاصر و همچنین صاحب‌نام در قلمرو
اقتصاد

گفت و گوی جناب همایون با جناب استاد تقی زاده دیشب از تلویزیون «کانال یک» پخش شد که در آن صحبت از آینده ی سپاه پاسداران و شیوه ی برخورد با پرسنل آن در فردای پس از آزادی ایران بود. اصولا بحث در باره ی سپاه و عوامل آدمکش آن در این زمان بیهوده و وقت تلف کردن است. سپاه و سازمان های زیر نظر آن فعلا مشغول زدن و کشتن مردم و چپاول منابع و ثروت های کشور ما هستند و اگر قرار باشد در باره ی آینده ی آن ها صحبت شود، باید زمانی این کار صورت بگیرد که قدرت در اختیار مردم باشد.

این که مردم، با عوامل سپاه، از ریز تا درشت، و از سرباز صفر تا سردار چه خواهند کرد، این بستگی به میزان خشم مردم و غلبه ی عقل و منطق عمومی بر این خشم دارد و نیز این که حکومت نکبت تا چه اندازه و با چه شدتی به جنایت و سرکوب دست بزند.

هر چه از میان رفتن نظام حکومتی دیرتر اتفاق بیفتد مقدار خشم مردم و جامعه بیشتر خواهد شد و همین امروز نیز نمی توان با گفتار منطقی و اصولی، خشم نهفته در میان مردم را کنترل کرد و یا مانع از بروز آن شد.

در عاشورای ۸۸ من در خیابان انقلاب و کنار پل حافظ حضور داشتم آن جایی که گروهی از مردم خشمگین، عده ای از سرکوبگران را مانند حیوانات که باید شکار کرد در کنجی گیر انداخته بودند و هرگونه تلاشی برای آرام کردن جمعیت بی اثر بود و می توانست جان خود تلاش کننده را به خطر بیندازد.

در آن هنگامه، عده ای هم از نفوذی های دستگاه امنیت، که پارچه ی سبز به دست و بازوی شان بسته بودند سعی می کردند مردم را آرام کنند و معلوم نبود چه کسی از مردم اهل منطق و دور اندیش است و چه کسی از نفوذی هایی که می خواستند رفقای شان را از زیر دست و پای مردم نجات دهند.

این که مردم فردا با این جانوران، از سرباز عادی گرفته تا مقامات عالی رتبه چه خواهند کرد، فقط و فقط به میزان خشم مردم و کنترل این خشم توسط خود مردم در لحظه ی حادثه بستگی دارد و امروز سخن گفتن، در این باره صد در صد گمراه کننده و بی فایده است.

به عبارتی آرزوهای ایده آل و مبتنی بر حقوق بشر ما،،، آرزوهای ذهنی ما در دوران آرامش است و در دوران بلوا کسی برای این آرزوها تره خرد نخواهد کرد.

همان قدر که امروز تلاش برای مثلا قرار دادن سپاه در لیست تروریستی که هیچ فایده ی عملی برای جلوگیری از جنایت های آن در پی ندارد و عملی نمایشی و کاملا بی اثر است، به همین اندازه بحث در باره ی آینده ی سپاه و رفتار مردم با آن ها کاری عبث و بی موقع است که امیدوارم جناب همایون در گفت و گوهای خود با کارشناسان سیاسی این موضوع را مدّ نظر قرار دهند و موجب عصبانی شدن بینندگان خود نشوند.

print
مقالات
سکولاریسم و لائیسیته
Visitor
0272838
Visit Today : 543
Visit Yesterday : 654