فراخوان حامد اسماعیلیون: به خیابان‌ها برمی‌گردیم

به خیابان‌ها برمی‌گردیم. به همان خیابان‌ها که صدای فریاد ما را شنیده‌اند، صدای خشم ما را، غرش رپ‌رپه‌ی طبل‌ها را، فریاد “آزادی، آزادی، آزادی” را. به همان خیابان‌ها که زیر پای ما فرو ریخته‌اند، به آن‌جا که دست‌های یکدیگر را گرفته‌ایم و سرود “این نامه را برایت، از خاک کوچه‌های سرد…” را از عمق جان خوانده‌ایم.

مجید و صالح و سعید بی‌گناه بودند. نه آدم کشته بودند. نه مسلح بودند. نه دختر بی‌گناه مردم را در گشت ارشاد زیر مشت و لگد گرفته بودند. نه مردم را به رگبار بسته بودند. نه دستور شلیک به هواپیمایی را صادر کرده بودند. نه چارپایه‌ی اعدام را از زیر پای کسی کشیده بودند. نه دست‌شان در خون مردم بود و نه مثل وابستگان حکومت در خارج از کشور زندگی اشرافی داشتند. آن‌ها به قتل رسیدند. بی‌گناه کشته شدند و ما همدرد مادران‌شان هستیم. همدرد پدران‌شان، برادر و خواهرشان، کسانی که دوست‌شان می‌داشتند. اقوام و رفقای‌شان.

به خیابان‌ها برمی‌گردیم. به آن خیابان‌ها که عکس عزیزان ما را، قربانیان چهل و چهار سال نامردمی را، یک به یک دیده‌اند. به آن خیابان‌ها که در چشمان خندان قربانیان گریسته‌اند، در لبخندشان گم شده‌اند و به خاطر سپرده‌اند. به آن خیابان‌ها که معنای خشم را می‌دانند.

به خیابان‌ها برمی‌گردیم تا دوباره به دنیا بگوییم در سرزمین ما مافیا حکومت می‌کند و برای مردم ما راهی جز سرنگونیِ دیکتاتور باقی نمانده است. تعداد زیادی هنوز زیر تیغ اعدام هستند. در اکباتان و زاهدان و اهواز و کردستان و تبریز و …

برمی‌گردیم تا بگوییم ایران تنها نیست. برمی‌گردیم تا بگوییم سکوت در برابر جنایت، همدستی با جنایتکار است. ما، فردا به خیابان‌ها برمی‌گردیم.

* پی‌نوشت: تجمع تورنتو همراه با بیش از پنجاه شهر در دنیا، ساعت یک بعدازظهر در ضلع شمالی کویینز پارک در مرکز شهر شکل خواهد گرفت. من و برخی خانواده‌های جانباختگان هم حاضریم. هوا بارانی خواهد بود.