ماروین وین بائوم، مدیر برنامه افغانستان که در ارتباط نزدیک با وزارت خارجه امریکا قرار دارد در سخنانی در اندیشکده خاورمیانه عملا پروژه مذاکرات صلح امریکا و طالبان را نامید کننده خواند . وی گفت به نظر میرسد امارت اسلامی طالبان مصمم است که همان سیاستهای اجتماعی محدودکننده علیه زنان و دیگر آزادیها را اعمال کند که در زمان بهقدرت رسیدن طالبان در دوران گذشته بین سالهای 1996-2001 اجرا شد. همچنین رژیم طالبان بر تمایل خود برای میزبانی از سازمانهای تروریستی که برای گسترش شورش به کشورهای منطقه و در آرزوی حملات جهانی هستند، پایبند است و با وجود ممنوعیت رسمی، انتظار میرود دولت فعلی طالبان به تولید و قاچاق بیشتر و عرضه جهانی هروئین ادامه دهد. همین سیاستها اصلیترین انتقادات ایالاتمتحده و جامعه بینالمللی از رژیم طالبان را تشکیل میدهد.
این کشورها در تلاش برای تاثیرگذاری بر رفتار طالبان، تحریمها و ممنوعیتهای مختلفی را اعمال کردهاند که نفی بهرسمیت شناختن سیاسی رژیم طالبان از برجستهترین آنهاست. اما اقداماتی که برای منزوی کردن و مجازات طالبان انجام شده است، نشان داده که تحریمها یک شکست آشکار بوده و حتی گاهی اوقات نتیجه معکوس داشته است و تحریمها بهطور متناقض اجرا شده یا کنار گذاشته شده و نادیده گرفته شدهاند.