راه تغییرات در ایران یک همه‌پرسی عادلانه و آزاد است

نسرین ستوده، وکیل و فعال حقوق بشر و همسرش رضا خندان درباره جنبش زن، زندگی، آزادی با جف کافمن، کارگردان آمریکایی که پیشتر مستندی با عنوان «نسرین» را از زندگی خانم ستوده ساخته بود، گفتگو کردند و از دغدغه‌هایشان درباره مسیر این جنبش گفتند. نسرین ستوده در این گفتگو تنها راه ممکن برای تغییرات در ایران را برگزاری یک همه‌پرسی عادلانه و آزاد دانست که مبتنی بر استاندارد‌های جهانی باشد و همگان بتوانند در آن آزادانه عقاید خود را ابراز کنند.

او گفت: «بزرگترین نگرانی من درحال حاضر مسمومیت صدها دانش‌آموز دختر در سراسر ایران است. در واقع هیچ اقدامی هم برای جلوگیری از آن انجام نمی‌شود. می‌بینیم حکومتی همچون طالبان دخترانمان را مسموم و وحشت‌زده می‌کند. کلمات از بیان عمق دردمان عاجزند.»

وی با اشاره به جنبش حقوق مدنی سیاه‌پوستان آمریکا گفت: «طی این جنبش، آمریکایی‌ها فرصت پیدا کردند تا خود را بنگرند و بپرسند کدام ملت حق چنین برخوردی با سیاه‌پوستتان را دارد؟ ما نیز در ایران باید چنین سوالی را از خود بپرسیم. این چه نوع جامعه‌ای است که اجازه می‌دهد بچه‌هایش به مدرسه بروند و مسموم شوند؟»

خانم ستوده همچنین افزود: «دغدغه بلند مدت من درباره آزادی و دموکراسی در ایران است. فرض کنیم توانستیم یک همه‌پرسی آزاد و عادلانه برگزار کنیم. بعد آن چه می‌شود؟ آیا قادر خواهیم بود به دموکراسی دستیابیم؟ امیدوارم که بتوانیم. امیدوارم.»

رضا خندان، گرافیست، فعال حقوق بشر و همسر خانم ستوده معتقد است جنبشی که پس از جان‌باختن مهسا امینی برپا شد، حاصل دهه‌ها فعالیت و جدال زنان و فعالان حقوق مدنی در ایران است و گفت: «بزرگترین دغدغه من این است که جنبش زن، زندگی، آزادی توسط اقلیتی کوچک از مخالفان خارج‌نشین حکومت ایران که حول محور رضا پهلوی، فرزند شاه ایران متمرکز است، ربوده شود. ‌صدای آن‌ها به‌ گوش رسانه‌های خارجی می‌رسد و نه تنها بسیار ثروتمند و فرصت‌طلب هستند، بلکه ارتباطات قدرتمندی هم دارند. با این‌حال ارتباط آن‌ها با ایرانیان و فعالان این جنبش قطع شده است. می‌ترسم از یک حکومت دینی به سوی یک دیکتاتوری سکولار پیش رویم.»

وی همچنین افزود: «بدون شک این جنبش تاثیری فوق‌العاده داشته است. با این حال آغاز قدرتمند به معنای فرجام پیروزمندانه نیست.»

منبع:‌یورونیوز