کابوس جنگ سوم به واقعیت تبدیل می شود!

از جمله اهداف رسیدن به جهان چند قطبی، هویت بخشیدن به سازمان های بین المللی، از جمله سازمان ملل متحد است. از بعد از جنگ دوم جهانی و بویژه با درگذشت استالین و سپس فروپاشی اتحاد شوروی، همه سازمان های بین المللی به نهادهائی تابع دلار و امریکا تبدیل شدند. قطعنامه های سازمان ملل به ورق پاره های بی ارزش تبدیل شد، مگر آن قطعنامه هائی که امریکا با استناد به آنها در کشورهای دیگر دخالت و حمله نظامی کرد. در کنفرانس تهران که سران وقت اتحاد شوروی “استالین”، نخست وزیر انگلستان “چرچیل” و رئیس جمهور امریکا “روزولت” شرکت داشتند، بر سر مناسبات جهانی، پس از شکست آلمان هیتلری پرتنش ترین بحث ها درگرفت. این بحث ها را مترجم استالین در کتابی که در سالهای پس از درگذشت استالین منتشر کرد چاپ کرد. از جمله مباحث جدی و پایانی کنفرانس تهران آن بود که پس از جنگ و شکست آلمان، با این کشور که دو جنگ جهانی را باعث شده، چه باید کرد؟ چرچیل مصمم بود که آلمان باید به دو کشور تقسیم شود، استالین قاطعانه آن را رد کرد و تصمیم در باره آلمان را به مردم خود آن کشور پیشنهاد کرد که سرانجام این پیشنهاد تصویب شد. پس از شکست آلمان، یک جنبش انقلابی در شرق و غرب آلمان آغاز شد که منجر به تقسیم آلمان به شرق و غرب شد و پایتخت آن “برلین” نیز که توسط ارتش اتحاد شوروی فتح شده بود نیز به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم شد. از دیگر تصمیمات درباره جهان پس از شکست آلمان، آن بود که این کشور، با توجه به اینکه دو جنگ اول و دوم جهانی را آغاز کرد، دیگر اجازه داشتن ارتش ندارد. همین تصمیم با شدت بیشتری در باره اتریش گرفته شد و تصمیم گرفته شد که آن کشور نه تنها اجازه داشتن ارتش نداشته باشد، بلکه صنایعی که بتواند تبدیل به صنایع نظامی شود نیز نباید داشته باشد. از جمله اتومبیل سازی. همین تصمیم با شدت بازهم بیشتری در باره ژاپن که متحد آلمان هیتلری شده و در کره و چین دست به فتوحات نظامی زده بود نیز گرفته شد. این تصمیمات تقریبا تا پس از فروپاشی اتحاد شوروی پا برجا بود، اما از بعد از فروپاشی اتحاد شوروی بدمستی ها، در هر سه کشور، بویژه آلمان آغاز شد. تولید تسلیحات بسرعت در آلمان آغاز شد و ارتش آن نیز بار دیگر بازسازی و احیاء شد و در کنار امریکا در حمله نظامی به یوگسلاوی و تقسیم آن، در اشغال عراق و حمله و ویرانی لیبی شرکت کرد و همچنین در اشغال افغانستان نیز همدست امریکا شد و اکنون پای ثابت جنگ ناتو در اوکراین علیه روسیه است. ژاپن نیز همین مسیر را پس از آلمان آغاز کرد و هر دو کشور هواپیمای نظامی و جنگی و تانکهای پیشرفته ساختند و فروختند و به کشورهای دیگر فرستادند. این اشاره بسیار مختصر بعنوان مقدمه ای برای مصاحبه سخنگوی ارتش آلمان که روز گذشته انجام شد، لازم بود.

او که در یک مصاحبه شرکت کرده بود به سئوالاتی که درباره جنگ اوکراین و دخالت ارتش آلمان در آن مطرح شد، پاسخ هائی سربالا و گاه مضحک داد و از چنگ خبرنگاران گریخت. از او درباره بمب های خوشه ای که امریکا می خواهد به اوکراین بفرستد سئوال کردند و او گفت:

موضع آلمان در مورد مهمات خوشه ای مخالفت با هر گونه استفاده از آن بوده، اما رئیس جمهور “والتر اشتاین مایر” و دولت ما اکنون از ارسال مهمات خوشه ای به اوکراین و استفاده از آن علیه روسیه حمایت می کنیم.

او در پاسخ به این سئوال که از بمب های خوشه ای با استفاده از تسلیحات آلمانی در اوکراین استفاده خواهد شد و شما چگونه این را توجیه می کنید؟

سخنگوی ارتش آلمان گفت: در اوکراین سلاح آلمانی وجود ندارد، بلکه سلاح هائی با منشا آلمان وجود دارد.

خبرنگار: اما تانکهای آلمانی آنجا هستند!

سخنگو: آنها تانکهائی با منشا آلمان هستند. آنها تانکهای اوکرائینی هستند. ما تسلیحات را به اوکراین داده ایم و آنها متعلق به اوکراین هستند و هر کاری بخواهند با آنها میکنند.

(با این استدلال می توان گفت: پهپادهای ایرانی، منشاء ایرانی دارند، مال ایران نیستند. ایران آنها را فروخته و مالک آنها نیست، هر کاری خریدار بخواهد می تواند با آنها بکند. با همین استدلال می توان مدعی شد که موشک های ایرانی که دراختیار حزب الله لبنان و فلسطینی هاست نیز، فقط منشاء ایرانی دارند، مال همانهائی است که آنها را دراختیار دارند و هر کاری که بخواهند میتوانند با آنها بکنند! جهان اینگونه می تواند روی آرامش ببیند و کابوس جنگ سوم را نبیند؟)