اندیشه ، فلسفه
تاریخ
  • جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران علی‌رضا اردبیلی
    جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران در کتاب از بازگشت تا اعدام: شیوا فرهمند راد به فاصله اندکی بعداز کتاب قبلی خود به نام “وحدت نافرجام” اثر جدید خود به نام “از بازگشت تا اعدام، حزب توده ایران[۱] و انقلاب ۱۳۵۷” را منتشر
  • تاریخ‌نگاری فمینیستی آزاده بی‌زارگیتی
    استفانی رئول* و کیتلین سی. هامل*، برگردان: آزاده بی‌زارگیتی: تاریخ‌نگاری فمینیستی روشی است برای گردآوری انواع مختلف فمینیسم (از جمله لیبرال، رادیکال، پسااستعماری) همراه با روش‌هایی برای بازگویی تجربیات
  • روایت منصفانهٔ تاریخ؛ تحلیلی کم‌سابقه در فضای فکری ایران
    محمدرضاشاه پهلوی پس از خروج از ایران در گفت‌و‌گویی تلویزیونی از حسرت خود در باب گذشته و آینده سخن می‌گوید. او اعتقاد دارد که اعطای فضای باز سیاسی زمان‌بندی مناسبی نداشت. می‌شد این پروژه را چندسال زودتر
  • استبداد شاه عامل اصلی انقلاب بود
    «دکتر همایون کاتوزیان» نامی آشنا و البته صاحب‌نظر در چند قلمرو محسوب می‌شود. از قلمرو ادبیات کلاسیک و نوین تا علم اقتصاد و اقتصاد سیاسی، به‌ویژه تاریخ معاصر و همچنین صاحب‌نام در قلمرو
اقتصاد

اگر بخواهیم وضعیت رفاهی ما حداقل مثل عمانی‌ها باشد، با فرض درجا زدن هرساله آن‌ها بیش از ۲۰ سال زمان نیاز است! پویا جبل‌عاملی (اقتصاددان داخل کشور، با مدرک دکتری از دانشگاه لستر انگلیس) آمار بانک جهانی از شاخص «سرانه تولید ناخالص داخلی بر مبنای برابری قدرت خرید» نشان می‌دهد وضع شهروندان عمانی ۳/ ۲برابر بهتر از ما، عربستانی‌ها ۳/ ۳برابر، بحرینی‌ها ۴/ ۳برابر، اماراتی‌ها ۸/ ۴برابر و قطری‌ها ۳/ ۶برابر بهتر از ما هستند.

اگر فرض کنیم جمعیت ما ثابت باشد (که نیست) با رشد اقتصادی ۴درصد (که متاسفانه در دهه گذشته نتوانسته‌ایم آن را محقق کنیم) نزدیک ۱۸سال زمان نیاز است تا رفاه ما دو برابر وضعیت فعلی شود.

به عبارت دیگر اگر فرضا بخواهیم وضعیت رفاهی ما حداقل به میزان عمانی‌ها باشد و فرض کنیم آنان هر سال در جا بزنند تا ما به آنها برسیم، بیش از ۲۰سال زمان نیاز است!

این اختلاف فاحش پیشرفت، ناشی از عملکرد این دولت و آن دولت نیست. مساله رویکردی است که کشور اتخاذ کرده و باعث شده چنین شکافی با همسایگان ایجاد شود.

ما در سال‌های گذشته با رویکردِ در خود فرو رفتن و استقبال از تحریم‌های جهانی، فرصت‌ها را از دست دادیم و همسایگان ما از این بازه، بهره‌ها بردند.

اگر بخواهیم فرصت را بار دیگر از دست ندهیم، اولین کار دیدن شکاف ایجادشده است.

دوم، پذیرش این واقعیت که اگر در زنجیره ارزش جهانی نتوانیم جایی برای خود باز کنیم، رفاهی صورت نخواهد گرفت.
سوم، پذیرش ملزومات این اراده تازه در عرصه داخلی و خارجی است.

کشور ما به سرعت در حال پیوستن به کلوب کشورهای فقیر است و اگر می‌خواهیم این روند معکوس شود، فردا هم برای تغییر دیر است!

روزنامه دنیای اقتصاد

print

مقالات
سکولاریسم و لائیسیته
Visitor
0273228
Visit Today : 229
Visit Yesterday : 704