تلاش مذبوحانه ساواکی ها – نسرین آزاد

دست و پا زدن عناصر باقی مانده ساواک در سالها و بخصوص در ماهای اخیر شباهت اعجاب انگیزی با غریقی را دارد که در حال کشیدن اخرین نفسهای خویش است. این افراد بعداز دروغ گویی ها وانکارهای متمادی وجود شکنجه ودستگیری ها ودادگاه های غیر قانونی در رژیم پهلوی، اخیرا دست به انتشار فیلمهای زدند که باعث تاسف وتمسخر همگی شده است. با انتشار این فیلمها گوی میتوانند اثارو مدارک شکنجه ها وکشتار در سیاه چالهای ساواک را از بین ببرند. اما ما هنوز شاهد زنده آن زندانهای مخوف وشکنجه های دوران بربریت آن دوران هستیم وفراموش نمی کنیم

گازیورسکی استاد تاریخ دانشگاهای امریکا و تعدادی دیگری از اساتید دانشگاه ها و خبرنگاران معتبر امریکا که تحقیقات کاملی از چگونگی تاسیس ساواک داشتند میگویند که ساواک، با خواست محمد رضا شاه سازمان جاسوسی مدرنی شده بود، شاه توانسته بود تشکیلات امنیتی وجاسوسی متعدد کشوررا دریک سازمان یعنی« ساواک» ادغام نماید. شاه با کمک گرفتن از سازمانهای جاسوسی کشورهای دیگر ساواک را دارای بازجویانی با تعلیمات کامل ازسبک بازجویی نوین وبا علم به بکاربردن سیستماتیک شکنجه برعلیه آزادیخواهان مملکت شدند. همچنین، این سازمان دارای وسایل الکترونیک پیشرفته جاسوسی متمرکز برای منطقه بود. مدیریت ساواک تحت نظر مستقیم شاه بود و شاه بدون دخالت مجلسین، قوه قضایی و دولت امکان اقدام هرعملی در پیشگیری، کنترل وسرکوب «مخالفان» خود را بتوسط ساواک داشت.

سازمان عفو بین الملل در گزارشی در مجله خود در سالهای ۱۹۷۴-۱۹۷۵، توضیح میدهد که از سالهای ۱۹۶۰ شکنجه جزء راه بردی روزانه و متداول بازجویی های ساواک بود در این گزارشات آمده است که ساواک عامل بازداشت زندانیان عقیدتی درسلولهای انفرادی برای زمان های طولانی وتحت شرایط غیر انسانی بود. درزندانهای ساواک، همچنین زندانیان درمعرض توهین، تحقیر، شلاق خوردن، بکاربردن شوک الکتریکی و کلاه خود اپولوو همچنین آویزان کردن از دیوار یا سقف، کشیدن دندان و ناخن، تنقیه با آب جوش، سوزاندن بدن با وسایل مختلف، بستن و سوزاندن زندانی ها به تخت فلزی درزمانی که منبع حرارتی در زیر تخت قرار داشت وهمچنین مورد ضرب و شتم جسمانی قرارمیگرفتند. این سازمان همچنین از وارد کردن لوله شکسته درمقعد وتجاوز جنسی به مرد و زن و آویزان کردن وزنه از بیضه ها را هم به عنوان اعمال شکنجه های متداول توسط ساواک نام میبرد. دراین گزارشات آمده است که ساواک از این روش ها برای گرفتن اطلاعات به طور متداول و مستمراستفاده میکند. این اطلاعات طی مصاحبه های متعدد کارمندان سازمان حقوق بشر با افرادی که یاخود تحت شکنجه ساواک قرار گرفته بودند و یا شاهد شکنجه سایر زندانیان عقیدتی بودند تهیه شده بود. علاوه برگزارشات فوق، روزنامه ها و مجلات معتبر امریکا نظیر نیوزویک و واشنگتن پست هم در مقالات مستند ، استفاده از شکنجه های مختلف را برای گرفتن اطلاعات اززندانیان سیاسی در زندان های ساواک رانوشته بودند.

البته از آنجای که رژیم پهلوی طالب عبودیت محض مردم و مخالف حقوق شهروندی برای ایرانیان بود و دمکراسی را حکومت هرج ومرج میشناخت ازاین گزاشات فوق العاده ناراضی بود.

اسدلله اعلم که رفیق نزدیک و‌ وزیر دربار شاه بود در کتاب خاطراتش مکررا از گفتگوهای خود با شاه و عصبانیت وی ازگزارشات رسانه های امریکای واروپایی در باره خفقان تفکری و شکنجه روشنفکران و زندانهای وحشتناک رژیم پهلوی صحبت میکند. جالب اینجاست که حتی اعلم در صفحه ۷۷۴ خاطرات خود میگوید « خیلی دلم میخواست که کل قضیه تبلیغات ضد ایرانی و ریشه های آن را که ناشی از اعمال غیر عادلانه ساواک و سایر سازمانهای دولنی است مطرح کنم .اما شاه خیلی گرفتار بود و تصمیم گرفتم موضوع را به وقت دیگری موکول کنم…..».

بالاخره شاه واعلم طبق پیشنهاد یانکلوویچ مشاور شان در أمور تبلیغات یا «برنامه اطلاعاتی» افرادی را برای بهبودی تصویرشان در رسانه های بین المللی و سیاساست مداران خارجی اقدام به استخدام متخصصین ترمیم پرستیژ کردند. این تشکیلات برای این منظور دست به تهیه تعدادی مصاحبه و فیلمهای فرمایش کردند و ستونهای از بعضی از روزنامه خریداری شد و در ان مقلاتی به نفع شاه نوشتنه شد. البته همه آنها معلوم بود که با پول تهیه شده است چون روزنامه های معتبردنیا به گزارشات عینی خود از خفقان در ایران ادامه می دادند. اعلم همچنان در خاطراتش به تفصیل از استخدام آن خبرنگاران هم صحبت میکند ، فیلم «ایران در جستجوی دموکراسی ۱۳۵۶» یکی از محصولات تلاش های ملوکانه در آن زمان بود.