اسراییل برای امنیت خود به رهبری جدید نیاز دارد اکونومیست/ ترجمه: جمشید خون‌جوش

در خاورمیانه آشوب است. در غزه ۲ میلیون غیرنظامی جنگ زده در خطر قحطی هستند. حملات حوثی‌ها به کشتی‌های باری، تجارت جهانی را تهدید می‌کند. مرز شمالی اسرائیل پس از ترور یکی از رهبران حماس در دوم ژانویه در بیروت متشنج است. یک روز بعد دو انفجار در ایران باعث کشته شدن ۱۰۰ نفر شده است. ایرانی‌ها ابتدا «تروریست‌ها» و سپس آمریکا و اسرائیل را مقصر دانستند. ممکن است جنگ بین اسرائیل و حزب‌الله، شبه‌نظامیان تحت حمایت ایران در لبنان، رخ دهد. دو چیز روشن است. حملات ۷ اکتبر در حال تغییر شکل خاورمیانه است. و اسرائیل تحت رهبری بنیامین نتانیاهو مرتکب اشتباهاتی می شود که امنیت آن را تضعیف می‌کند.

از زمان قتل‌عام غیرنظامیان اسرائیلی توسط حماس در ماه اکتبر، اسرائیل مجبور است در دکترین امنیتی دیرینه خود تجدیدنظر کند. این دکترین شامل دست کشیدن از صلح با فلسطینی‌ها، ساختن دیوارها و استفاده از فناوری برای دفع حملات موشکی و نفوذ بود. اما این دکترین عمل نکرد. فلسطینی‌ها رادیکالیزه شدند و دیوارها جلوی جنایات هفتم اکتبر را نگرفتند. همچنین، پدافند هوایی اسرائیل ممکن است توسط زرادخانه موشکی پیشرفته‌تر شبه‌نظامیان مورد حمایت ایران که از لبنان، یمن و جاهای دیگر به سوی آن هدف رفته‌اند، تحت فشار شدیدی قرار گیرند.

یک دکترین امنیتی جدید اسرائیل چگونه ممکن است عمل کند؟ اکونومیست از برکناری حماس از قدرت در غزه حمایت می‌کند: حماسی که مردم آنجا را سرکوب و فقیر کرده است و همچنین مانعی برای صلح است. اما اسرائیل باید روشن کند که جنگش با تروریست‌هاست. این به معنای استفاده عاقلانه از زور و اجازه دادن به کمک‌های بیشتر (به غیر نظامیان) است. همچنین به معنای داشتن برنامه‌ای برای پس از جنگ است که مسیر را برای تاسیس یک کشور فلسطینی میانه‌رو هموار می کند. چنین رویکردی کمک خواهد کرد تا حمایت آمریکا و جاهای دیگر از اسرائیل باقی بماند. این امر حیاتی است: آمریکا جلوی ایران را می‌گیرد و از تنش‌زدایی میان اسرائیل و کشورهای حاشیه خلیج فارس که با نفوذ ایران نیز مخالف هستند، حمایت می‌کند. مهمتر از همه، امنیت خود اسرائیل را تضمین می‌کند.

افسوس که آقای نتانیاهو در غزه، از این منطق پیروی نکرده است. تاکتیک‌های اسرائیل نشان‌دهنده بی‌توجهی غیرضروری به جان غیرنظامیان است. مقامات حماس در آنجا می گویند که ۲۲۰۰۰ غیرنظامی و جنگجو کشته شده‌اند. سازمان ملل می‌گوید ممکن است ۷۰۰۰ نفر دیگر نیز زیر آوار باشند. اسرائیل می‌گوید ۸۰۰۰ تروریست را کشته است. آب، غذا و داروی بسیار کم به غزه می‌رسد و هیچ منطقه امنی برای غیرنظامیان وجود ندارد. به نظر می‌رسد که آقای نتانیاهو برای پس از جنگ هیچ برنامه‌ای به‌جز هرج و مرج یا اشغال ندارد. او حکومت تشکیلات خودگردان فلسطین در غزه را کنار گذاشته است. افراط‌گرایان در ائتلاف او به طرز فجیعی از آواره کردن دائمی فلسطینی‌ها از این منطقه صحبت می‌کنند.

چه چیزی این کوته‌بینی را توضیح می‌دهد؟ درست است که افکار عمومی اسرائیل همدردی کمی با فلسطینی‌ها نشان می‌دهد و نابودی غزه ممکن است به بازگرداندن قدرت بازدارندگی اسرائیل کمک کند؛ با این حال، توضیح اصلی، ضعف آقای نتانیاهو است. او که از ماندن در سمت خود (نخست‌وزیری) ناامید شده است، در مقابل افراط‌گرایان درون ائتلاف خود و رای‌دهندگان اسرائیلی کوتاه می‌آید، در حالی که باعث فرسایش صبر آمریکا و وحشت کشورهای عربی شده است. این امر در غزه نتیجه معکوس خواهد داد و اسرائیل را از پرداختن به نگرانی‌های امنیتی گسترده‌تر خود باز می‌دارد.

جبهه شمالی (اسراییل) را در نظر بگیرید: تهدید حزب‌الله به دخالت نظامی یا حملات موشکی به این معنی است که نواری از شمال اسرائیل اکنون خالی از سکنه است. با این حال، گزینه‌های اسرائیل تیره و تار هستند. تهاجم پیشگیرانه به لبنان می‌تواند به یک باتلاق نظامی منجر شود و باعث فروپاشی کامل دولت لبنان و از بین رفتن روابط (اسراییل) با آمریکا شود. دیپلماسی ممکن است باعث ایجاد یک منطقه حائل میان حزب‌الله و مرز اسرائیل شود، اما برای مهار و بازدارندگی ایران به یک طرح منطقه‌ای نیاز است. این امر مستلزم حمایت آمریکا، دیگر متحدان غربی و در یک حالت ایده‌آل، کشورهای عربی خلیج فارس است که آقای نتانیاهو همه آنها را از خود رانده است.

محبوبیت آقای نتانیاهو در داخل کشور به شدت کاهش یافته و دادگاه عالی اسرائیل به تازگی اصلاحات قضایی جنجالی وی را لغو کرده است. به خاطر اسرائیل هم که شده، او باید برود. با توجه به آسیب‌های هفتم اکتبر، جانشین او نسبت به امنیت چندان نرم‌تر نخواهد بود. اما یک رهبر عاقل‌تر اسرائیلی ممکن است بفهمد که قحطی در غزه، هرج و مرج در آن یا اشغال بی‌پایان آنجا و فرسایش حمایت آمریکا، اسرائیل را امن‌تر نمی‌کند.