نسل کشی در غزه و روایت رسمی غرب – اوئن جونز، برگردان: ایوب رحمانی

داستان در مورد یک دژ به ظاهر خلل ناپذیر است: روایت رسمی غرب در باره ی جنگ اسرائیل علیه غزه. مهم نیست که جنایت چقدر هولناک و شواهد و مدارک چقدر زیاد و یا اینکه به انجام جنایت اعتراف شده است،به هر رو، دژ فرو نخواهد ریخت. حتی هفته گذشته، زمانی که اسرائیل به طور آشکار به حامی اصلی خود، ایالات متحده توهین کرد، چیزی تغییر نیافت. درمورد اخیر، موضوع با نامه‌ای شروع می‌شود که ماه گذشته آمریکا به اسرائیل نوشت. نامه به تفصیل بیان می‌کرد که چگونه بطور سیستماتیک از ورود کمک های حیاتی به غزه جلوگیری شده است و تهدید می‌کرد که اگر تا ۳۰ روز آینده اقدامات معینی برای رفع محاصره غزه انجام نشود، اسرائیل با واکنش آمریکا روبرو خواهد شد. اما همانطور که سناتور دموکرات، کریس ون هولن گفت، این نامه یک نیرنگ سیاسی برای جلب نظر رای دهندگان در آستانه ی انتخابات بود (با توجه به اینکه اکثر رای دهندگان به حزب دموکرات به درستی معتقد بودند که اسرائیل در حال نسل کشی است).

اما چه اتفاقی افتاد؟ با اینکه مجموعه ای از سازمان های امداد رسانی اعلام کردند که اسرائیل نه تنها «هیچیک از معیارهای تعیین شده در نامه ایالات متحده را رعایت نکرده » بلکه «اقداماتی را انجام داده که وضعیت را به طرز چشمگیری بدتر کرده است»، و با ارائه جزئیات، عدم اجرای خواسته های آمریکا از سوی اسرائیل را نشان دادند، مهلت تعیین شده توسط ایالات متحده در ۱۲ نوامبر به پایان رسید و آمریکا هیچ کاری انجام نداد. تیتر روزنامه واشنگتن پست، موضع آمریکا را به اختصار بیان کرد و نوشت: «ایالات متحده می گوید نرسیدن کمک ها به غزه هیچ پیامد سیاسی برای اسرائیل نخواهد داشت».

روایت رسمی غرب، هیچ رابطه ای با واقعیت‌ها ندارد؛ واقعیت‌هاحاکی است از همان زمانی که رهبران و مقامات رسمی اسرائیل به شیوه های مختلف اعلام کردند که «حیوانات انسان نما» را از دسترسی به نیازهای اولیه زندگی محروم خواهند کرد، مجازات دستجمعی اعمال خواهند کرد، دست سربازان خود را برای انجام هر کاری باز خواهند گذاشت و «حداکثر خسارت» را به غزه وارد خواهند آورد، ما شاهد وقوع یکی از بزرگترین جنایات عصر خود بوده ایم. دو ماه پیش فاش شد که آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده و دفتر پناهندگان وزارت امور خارجه این کشور، پیش از ماه آوریل به این نتیجه رسیده‌ بودند که اسرائیل عامدانه راه رسیدن کمک‌های انسانی به غزه را مسدود می کند. طبق قوانین ایالات متحده، این امر، تحریم تسلیحاتی اسرائیل را الزام آور می کرد. اما دولت بایدن با خیال راحت ارزیابی آنها را نادیده گرفت.

به نظر می رسد اسرائیل هر کاری که انجام دهد، دژ روایت غرب فرو نخواهد ریخت. این روایت به آسانی می تواند شهادت دکتر انگلیسی، نظام ماموده را نادیده بگیرد که دیروز در حالی که اشگ می ریخت به نمایندگان مجلس این کشور گفت که کودکان فلسطینی، روز از پس روز با شلیک تک‌تیراندازان و پهپادهای اسرائیلی به سرشان کشته می شوند؛ شهادتی که توسط ده‌ها پرسنل درمانی آمریکایی که در غزه فعالیت می کنند، تایید شده است. دکتر ماموده که در جریان نسل کشی در رواندا مشغول خدمت در انجا بوده، گفت که هرگز شاهد وحشتی در مقیاس غزه نبوده است.

دژ روایت غرب در برابر بلندپایه‌ترین مقام امور بشردوستانه سازمان ملل، جویس مسویا، ایستادگی می‌کند که می‌گوید: «تمام ساکنین شمال غزه در معرض خطر مرگ قرار دارند.» این دژ هنگامی که سخنگوی ارتش اسرائیل اعلام می کند که بازماندگانی که با خشونت آواره شده اند، اجازه بازگشت نخواهند داشت، خراش هم بر نمی دارد. روزنامه اسرائیلی هاآرتص در سرمقاله ای حتی اعلام کرد که «ارتش اسرائیل در حال انجام عملیات پاکسازی قومی در شمال نوار غزه است»، اما کارتل عملا موجود رسانه ها و سیاستمداران غربی، از آشکار شدن این حقیقت شنیع جلوگیری می کنند.

نه، هیچ چیز بر این دژ اثر نمی گذارد. نه؛ تحلیل سازمان ملل نشان نمی دهد که ۷۰ درصد از کشته شده گان اعلام شده در غزه را زنان و کودکان تشکیل می دادند؛ کودکانی که بیشترشان ۵ تا ۹ ساله بودند. نه؛ تا پیش از سپتامبر امسال ۷۱۰ نوزاد توسط ارتش اسرائیل در غزه کشته نشدند. نه؛ اسرائیل تا ماه گذشته حداقل ۹۰۲ خانوار، از نوزادان یک روزه گرفته تا مادر مادر بزرگ ها را از روی زمین، محو و نام شان را برای همیشه از دفاتر ثبت احوال پاک نکرده است.

تحمیل گرسنگی، قصابی کودکان، پاکسازی قومی، نابود سازی خشونت بار سیستم درمانی، همه اینها عامدانه توسط دولتی انجام گرفته که رهبرانش حتی به تظاهر هم نگفته اند که به مقصر شناخته شدن همه ی جمعیت غیرنظامی، اعتقاد ندارند.

اگر روایت رسمی با واقعیت همخوانی داشت، آنگاه چنین می گفت: اسرائیل دولتی است که نه فقط با بمب و گلوله مشغول نسل کشی است و حمام خون به راه انداخته، بلکه همچنین متهم است که در این کار به شکنجه و خشونت جنسی متوسل می شود. آنگاه کسانی که از این شناعت نفرت انگیز دفاع کرده اند و یا آن را کم اهمیت شمرده اند در منظر عموم رسوا، و کسانی که آن را تسهیل کرده اند با حکم دستگیری روبرو می شدند. در این صورت، ماه ها پیش گروه کر و پر سر صدایی از سیاستمداران، رسانه‌ها و شخصیت‌های عمومی ما در خواست می کردند که هر کاری که ممکن است باید برای رسیدن به این هدف انجام داد.

اما هر بلایی که بر سر مردم غزه بیاید، دژ روایت رسمی غرب، همچنان چیره خواهد بود.