صلح نشود وضعیت بدتر می شود

همین بیراهه‌روی در اداره منازعه دامنه‌دار با غرب به ویژه آمریکا توانایی‌های ایران را برای ادامه راهبرد پیشین کاهش داده است. این چیزی است که می‌توان با نگاهی از سر اشاره به دوره‌های زمانی در دسترس آن را اثبات کرد. به طور مثال در سال۱۳۹۲ که دولت اول حسن روحانی بر سر کار آمد همه زور دولت این بود که با آمریکا و غرب دست‌کم برای یک دوره کوتاه هم که شده است صلح شود تا اقتصاد از خفگی بیرون آید. نهادهای بالا‌دست دولت نیز در آن سال دست دولت را بازگذاشته بودند تا برای آشتی با غرب امتیازهایی بدهد و اینگونه شد. در ادامه کار و با برجام رشد اقتصاد جان گرفت و نرخ تورم کاهش جدی را تجربه کرد و انبوهی از شرکت‌های بزرگ جهانی به ایران آمدند اما معلوم نشد چرا دوباره راهبرد تضاد در دستور کار قرار گرفت‌.

در حالی که تصور می‌شد می‌توان با دولت‌های آمریکایی بازی کرد اما دونالد ترامپ جمهوریخواه و متفاوت با دیگر روسای دولت‌ها بر سر کار آمد و با پاره کردن برجام کار ایران را سخت کرد. در همه سال‌های پس از ۱۳۹۷ ایران در موقعیت بدتری قرار گرفته است. مقایسه‌ای از سر اشاره هم بسنده می‌کند که بفهمیم امروز وضعیت ایران در سیاست خارجی و در منازعه با بیرون از کشور نسبت به ۱۳۹۷ بدتر است.

در سال۱۳۹۷ هنوز امید داشتیم سرمایه‌گذاران خارجی بیایند و در بخش‌های زیر‌ساختی سرمایه‌گذاری کنند تا ناترازی‌هایی کهآرام آرام خود را نشان می‌دادند برطرف کنند. در سال۱۳۹۷ سرمایه اجتماعی بالا بود و نسبت رای‌دهندگان در انتخابات۱۳۹۶ با نسبت رای‌دهندگان در انتخابات تیر سال گذشته این را نشان می‌دهد. در سال۱۳۹۷ نفت ایران به صورت عادی صادر می‌شد و هنوز دلارهای نفتی در دیگر کشورها بلوکه نمی‌شد.

حالا ایران در جایی ایستاده است که مقام‌های اداره‌کننده کشور می‌خواهند با آمریکا تعامل کنند و امتیازهایی بدهند که تحریم‌ها برطرف شود. اگر این‌بار هم سازگاری با آمریکا به نقطه امن نرسد چند سال بعد وضع از این هم که هست بدتر خواهد شد.