گفت‌وگوی اکبر کرمی و احمد پورمندی

ارزیابی و بازآرایی جریان‌های سیاسی پس از جنگ ۱۲روزه: در گفت‌وگو با احمد پورمندی سیاست‌مدار کهنه‌کار جمهوری‌خواه پرسیده‌ام: بازآرایش جریان‌ها ی سیاسی در سپهر سیاست ایران پس از جنگ ۱۲روزه چه‌گونه است؟ و چه‌گونه باید باشد؟ برای پاس‌داری از مام وطن پیوستار جریان‌ها ی سیاسی چه‌گونه می‌توانند خود را بازآرایی کنند؟ ایستاده‌گی در ایستار جنگی چه‌گونه امکان‌پذیر است؟ ایستاده‌گی در برابر دارازدستی بی‌گانه‌‌گان و نیز ایستاده‌گی در برابر دشمنان داخلی ایران ادامه ی یک فرآیند است، و در ایستار جنگی چندان کار آسانی نیست. ایستاده‌گی یک فرآیند هوشیارانه و ملی است؛ و تنها در ایستاری آرام و امن پیش می رود. کسانی که خواسته یا ناخواسته آرامش، امنیت و پی‌وسته‌گی هم‌بودمان (جامعه) ایرانی را دش‌وار، پرهزینه و بی‌آینده می‌کنند، دست‌بالا دوستان نادان ایران و حتا جمهوری اسلامی هستند. کسانی که پویش گفتمانی و کردمانی جمهوری اسلامی را برای عادی شدن و پی‌وستن به ساختار و بافتار جهانی ناکام گذاشته اند، در به‌ترین حالت دوستان نادان ایران و حتا جمهوری اسلامی اند. جمهوری اسلامی هم در لایه‌ها ی گفتمانی و هم در لایه‌ها ی کردمانی خود به پایان خط خود رسیده‌اند! درازدستی و دست‌درازی بی‌گانه‌گان و هم‌راهی برخی از ایرانیان با آن‌ها تنها می‌تواند پوششی بر این ویرانی و فروپاشی باشند و گذار آرام جمهوری اسلامی به ساختاری ملی و مردم سالار را کند کنند. در ایران تا خبر پسین به جهت نبود نهادها ی مدنی نوین گذار تنها در گرو چرخش سیاست و سیاست‌گزاران سرپا و سرکار است! و اگر چنین است باید هم براندازان و اصلاح‌طلب‌ها به میانه نزدیک شوند، در ترفندها و سازوکارها ی خود بازبینی کنند و اهل گذار شوند. گردش و چرخش به مرکز و مرکززدایی از سیاست در جمهوری اسلامی ایران می‌تواند جمهوری اسلامی را به جمهوری ایرانی دگردیسد؛ و پایانی بر همه ی ناکامی‌ها و نگرانی‌ها و هزینه‌ها ی نالازم باشد. چه‌گونه جریان‌ها ی پیش‌رو می‌توانند از براندازی خیالین در یک‌‌سو و اصلاح‌گری زرد در دیگرسو بگذرند، و به میانه ی میدان سیاست در ایران درآیند و فرآیند گذاری اصلاح‌طلبانه را تنومند و نیرومند کنند؟ چنین بازآرایشی در میان جریان‌ها ی سیاسی از کجا باید آغاز شود؟ و کدام نهاد یا سیاست‌مدار ملی می‌تواند ‌خرج آن را فراهم آورد؟
چه‌گونه می‌توان با شیبی آرام که هم برای پادایست‌مان (Opposition) ایرانی امیدانگیز باشد و هم برای ایست‌مان (Position) هراس‌انگیز نباشد، دولت جنگ را به دولت گذار دگردیسید و تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری در باره ی جنگ و صلح را به اراده ی مردم سپرد؟ آسیب‌شناسی جنگ در ایران آشکارا به شکاف مردم و‌حکومت می‌رسد، و بسیار خردمندانه است که پاسخ به جنگ و‌ جنگ‌افروزی در پرداختن به آسیب مادر درمان و چاره شود. تنها یک دولت ملی و مردم‌سالار است که می‌تواند با سامانش قدرت و داوری صلح، رام‌داری و آرامش را در ایران پایدار کند.