صدای شکست غرور کارگران به گوش می‌رسد

شوربختانه رییس بانک مرکزی درست می‌گوید اما هرگز در این‌باره که چرا نرخ تبدیل ریال به دلار و دیگر ارزهای معتبر در این سال‌ها با سقوط‌های دهشتناک روبه‌رو شده و چرا دولت‌های جمهوری اسلامی توانایی مهار بی‌ارزش شدن را ندارند چیزی نمی‌گوید. روند کاهنده ارزش ریال به ارزهای معتبر پیامدهای سترگی بر زندگی ایرانیان داشته و دارد.

یکی از این پیامدها دلار دوستی بیشتر نسبت به ریال دوستی از سوی همه شهروندان است. دلاری شدن قیمت همه کالاها و خدمات نیز از پیامدهای این روند به حساب می‌آید. به این ترتیب بوده و هست که حقوق و مزد‌بگیران ایرانی که دسترنج خود را به ریال دریافت می‌کنند ولی هزینه‌هایشان با تغییرات قیمت ارزهای معتبر جا‌به‌جا می‌شود، در هر دوره از زمان قدرت خرید خود را از دست داده و سفره‌شان از کالاهایی حتی مثل ماست و پنیر و شاید در آینده نان هم خالی‌تر شود.

این وضعیت راهی باز کرده تا اعتبار و ارجمندی کارگران ایرانی که بیشترین گروه ایرانیان دریافت‌کننده مزد به ریال به حساب می‌آیند نزد خانواده مخدوش شود. نوجوانان ایرانی نمی‌توانند رنج و درد پدران کارگر خویش را در این داستان غمبار درک کرده و نابرابری‌های شگفت‌انگیز را تحلیل کنند و شکاف در خانواده‌ها روندی فزاینده می‌گیرد.

بدون تردید ادامه این وضعیت یعنی کم ارزش‌تر شدن نرخ تبدیل ریال به دلار و پوند و یورو و دلاریزه شدن رفتارها وکردار ایرانیان روزگار را تیره‌تر خواهد کرد. چه باید کرد؟ آیا حذف چهار صفر از ریال چاره کار است؟ این اتفاق شاید در کوتاه‌مدت بتواند آن حس ناجور در مقایسه دلار به ریال را کاهش دهد اما کارگران هنگامی که برای دریافت مزد خود به کارفرما مراجعه می‌کنند شوکه خواهند شد.

جمهوری اسلامی نیک می‌داند رویای برگشت درآمدهای ارزی از صادرات نفت به سادگی و به این زودی ناممکن است. حکومت باید بداند حس ناتوانی و شکست غرور کارگران را نمی‌توان تا ابد پنهان کرد.