سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه: داود رضوی، عضو هیئتمدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، روز ۵ مهرماه ۱۴۰۱ با هجوم مأموران امنیتی بازداشت و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد. کمی پیشتر، در اردیبهشتماه ۱۴۰۱ و در آستانهی روز جهانی کارگر، مأموران امنیتی با شکستن درِ منزل و رفتار خشونتبار، اقدام به تفتیش و ضبط وسایل شخصی او کردند؛ در حالی که داود رضوی در منزل حضور نداشت.
پس از گذراندن ۲۱ روز انفرادی در بند ۲۰۹ زندان اوین، او به بند ۲۴۰ این زندان منتقل شد. سپس در تاریخ ۲۷ آذر ۱۴۰۱ بهطور ناگهانی و بدون اطلاع قبلی به اندرزگاه ۶ زندان تهران بزرگ انتقال یافت. در این مدت، بهصورت بلاتکلیف و تنها با تمدید قرار بازداشت موقت در زندان نگه داشته شد. سرانجام، دادگاه او در ۱۵ اسفند ۱۴۰۱، پس از پنج ماه بلاتکلیفی، در شعبهی ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست ابوالقاسم صلواتی برگزار شد. اتهام مطرحشده علیه داود رضوی، «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» بود.
در ۲۰ فروردین ۱۴۰۲ داود رضوی از زندان تهران بزرگ به بند ۶ زندان اوین منتقل شد و اکنون در بند ۷ زندان اوین دوران حبس ظالمانه خود را میگذراند. در ۱۷ خرداد ۱۴۰۲، حکم او توسط دفتر قاضی صلواتی به وی ابلاغ شد. براساس این حکم، داود رضوی به پنج سال حبس تعزیری و دو سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و فعالیت در گروههای سیاسی و صنفی محکوم گردید. با وجود اعتراض و ارائهی لایحه دفاعی، در تاریخ ۱۱ تیرماه، حکم پنج سال حبس تعزیری او عیناً در شعبهی ۳۶ دادگاه تجدیدنظر تأیید شد.
طی این سه سال حبس ناعادلانه، به دلیل فشار بازجوییها، انفرادیهای طولانی، شرایط سخت زندان و همچنین سن و سال ایشان، مشکلات جسمانی متعددی از جمله خونریزی معده، بیماریهای گوارشی، دندان و چشم برایش به وجود آمده و بارها نیازمند پیگیری و درمان پزشکی بوده است.
داود رضوی که سالیان سال پیگیر ابتداییترین مطالبات همکاران خود بوده است، به اجبار بازنشسته شد و بارها تحت بازداشت، تعقیب قضایی و آزار نیروهای امنیتی قرار گرفت. او اکنون با اتهاماتی کذب و حکمی ناعادلانه، با وجود شرایط دشوار جسمانی، در زندان اوین محبوس است.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه تداوم حبس داود رضوی را بشدت محکوممیکند و خواهان آزادی فوری و بیقیدوشرط او و کلیهی کارگران، معلمان و فعالان مدنی زندانی است.