آقای آسدعلی روضه خوان! ما خدای تو رو قبول نداریم چه برسد به بیرون آمدن کلام او از دهان تو!؛ ف. م. سخن

این که اهل قلمِ واقعا روشنفکر، خود را با مذهبیون متعصب در نمی اندازند و به قولی با سکولاریسم مهاجم به جنگ آن ها نمی روند، دلیل اش این نیست که حرفی برای گفتن ندارند یا دلایل کافی برای تار و مار کردن منطقی و علمی آن ها ندارند.

نه.

اتفاقا در دوره ی حاضر آن قدر مستندات کافی و کامل و دلایل بدیهی برای نفی و رد خزعبلات دینی از بالاترین مرتبه اش که خدای آسمان ها و خدای کهکشان ها باشد، تا نوشته های دینی ملاهای دوزاری امثال نویسنده حلیة المتقین و امثالهم و روایات و احادیث خنده دار وجود دارد که جز عده ای که خود را به کوری و کری و خری زده اند هیچکس دیگر نمی تواند آن ها را نفی کند، اما باز به خاطر حفظ آزادی عقیده به شرط این که به عقاید و زندگی دیگران کاری نداشته باشد، منتقدان و مخالفان دین سکوت اختیار می کنند و حتی کسانی را که در نزد خودشان و افکار شان طرفدار آدم خوری و آلت پرستی و امثال این ها هستند به حال خودشان می گذارند.

جناب آسد علی روضه خوان که سال هاست به عنوان ولی فقیه سوار بر کشور ما شده و آن را به فلاکت و افلاس و ورشکستگی مالی و فرهنگی کشانده، اکنون به عیان بیماری روانی اش اوج گرفته و احساس می کند که آن خدای عالمیان که وجود خارجی ندارد کم کم از دهان و زبان او با مردم سخن می گوید.