جواب آزادیخواهی زنان گلوله نیست؛ تسلیم بیچون و چرای حاکمان است. به نام خدای مهربانیها فرارسیدن سالروز هشتم مارس، روز جهانی زن را به زنان ایران و جهان تبریک میگویم و بر این باورم که همبستگی زنان و مردان در رفع فقر و گرسنگی آحاد انسانها و زدودن نابرابری و به دنبال آن تحقق آزادی و توسعه و رفاه عمومی موفق خواهد بود. اینک، در شرایطی که قدرتمندان و دیکتاتورها با برافروختن آتش جنگهای خونین، بیش از همه زنان و کودکان را آماج اهداف خود قرار دادهاند تا ملتها را به زانو درآورند؛ در ایران نیز حاکمان بیاعتنا به مطالبات ملت بویژه زنان، سالهاست که زنان و دختران را از حقوق انسانی خود محروم کردهاند که البته آزادیخواهی و تمایل به سبک زندگی بر اساس سلیقههای فردی و عمومی و رفع تبعیض جنسیتی، جوابش گلوله نیست؛ بلکه تسلیم بی چون چرای حاکمان است.
در کشور ایران، زنان و مردان شجاع بسیاری، عمر و جوانی خود را پشت میلههای زندان سپری میکنند؛ اما در سطح کشور نیز زنان و دختران در زندانی به نام “حجاب اجباری” روزگاری را پر از رعب و وحشت، اما با پایداری و شجاعت میگذرانند و پدران و مادران دادخواه که عزیزان و فرزندانشان با گلوله و اعدام کشته شدهاند به جای دادرسی، زندانی میشوند.
یکی از منسوخترین جلوههای رفتار ستمگرانه، تداوم زندان بانوی برنده جایزه صلح نوبل، آن هم در شرایطی است که اقبال جهانی میتواند فرصت بزرگی را برای خدمتگذاری به ملت و کل بشریت در اختیار او قرار دهد؛ اما حاکمان با این اقدام خود اعلام میکنند که ارزشهای جهانی را به سخره گرفتهاند.
و حالا بهجاست که بر این سیاهه بیفزایم: دریغا هموطنان! هموطنان سیستان و بلوچستان که در این سیاه زمستان غرق در سیل بنیانکن شدهاند (که آن هم به نوعی ناشی از بیسیاستی مسئولان امر است) به جای همدلی در ارسال و دریافت امداد و لباس و سرپناه و دارو، صندوق رای دریافت میکنند! آیا تعداد آراء باطله و یا سقوط درصد مشارکت ملت؛ عبرتآموز آنان نیست؟
زهرا رهنورد
زهرا رهنورد، زندان اختر
اسفند ۱۴۰۲
تلگرام کلمه