در حلقه‌ بسته‌ فسیل‌های همیشه‌مدیر گیر نکنید!

امتداد: علی پیرحسین‌لو عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت در جمع اعضای ستاد انتخاباتی استان تهران سلام علیکم. بسم‌الله الرحمن الرحیم من علی پیرحسین‌لو هستم، معاون مناطق ستاد استان تهران، و اینجا می‌خواهم به نمایندگی از فعالان کف خیابان چند جمله‌ای را از باب گزارش عرض کنم.

آقای دکتر پزشکیان! ما در سطح شهر تهران، به همت بچه‌های مناطق و محله‌ها، در عرض سه هفته به اندازه سه سال کار کردیم. روزی که شما تایید صلاحیت شدید و ما می‌خواستیم کار رو شروع کنیم، هیچ چیز نداشتیم. نه تشکیلات داشتیم، نه امکانات داشتیم، نه پول داشتیم و نه حتی تصویری از این داشتیم که با چه مسائل و موانعی قرار است روبه‌رو شویم. تا آخر هم نه پولی رسید، نه امکاناتی تامین شد و نه حداقل‌ها فراهم شد؛ الان هم هنوز بدهکاریم و شرمنده بچه‌هایی که با دست خالی از جیب خودشان یا با قرض گرفتن کار کردند. اما چه باک!

همین که شیب رای تهران از انتخابات مجلس تا دور اول ریاست‌جمهوری، و از دور اول به دور دوم همواره افزایشی بود و رای خود شما هم به‌طور مستمر در حال افزایش بود، نشان می‌دهد که ما به وظیفه‌ای که به عهده‌مان بود، خوب عمل کردیم. در این مسیر، احزاب اصلاح‌طلب بی‌دریغ کمک کردند؛ فعالان محلی، کسبه محلات و نیروهای بی‌ادعا و پرتلاشی که به‌واقع مجاهدانِ تا روز جمعه بودند، اراده کردند و یک اتفاق بزرگ را رقم زدند. ما در تهران بزرگ در ۸ پهنه و ۲۲ منطقه تا روز دوشنبه پیش از انتخابات، بیش از ۸۶ ستاد زدیم که با احتساب مواردی که در دو سه روز آخر خودجوش راه‌اندازی شد و دیگر به سازماندهی آنها نرسیدیم، تعدادشان از ۱۰۰ تا فراتر می‌رود.

علاوه بر چندین مراسم در مناطق و محلات، بچه‌های ما مبتکر طرح گفت‌وگوهای چهره به چهره در میادین و نقاط شلوغ شهر بودند که در قالب کمپین هزارمیدان با هماهنگی با شهرهای دیگر انجام شد. در چهارشنبه هفته اول ۱۱۰ میدان را نشان کردیم که در اکثرشان توانستیم حضور پیدا کنیم. در هفته دوم، روز یکشنبه با ۵ میدان شروع کردیم، بعد شد ۱۰ میدان و ۲۳ میدان، و روز چهارشنبه قبل از انتخابات در ۴۸ میدان حضور یافتیم و توانستیم فضای شهر را دست بگیریم تا مطمئن شویم که به عبارتی ورق برگشته است و برنده شده‌ایم.

اینها همه البته در فضایی کاملا اخلاقی، بدون تنش و با محور قرار دادن اصل گفت‌وگو انجام شد. همانطور که شما در آن پیام صوتی به کمپین‌ها و ربات تلگرامی گفته بودید که «با مردم گفت‌وگو کنید، گفت‌وگو معجزه می‌کند»، ما هم به این شعار عمل کردیم.

و حالا می‌خواهم به عنوان کسی در یک ماه اخیر قدم به قدم و نفس به نفس همراه این پوسترچسبان‌های کف خیابان‌های تهران بوده، دو نکته را خدمت شما عرض کنم. با زبان نهج‌البلاغه هم می‌گویم که به گوش شما آشناست و امیدوارم بعد از این برای دیگر حاکمان ما هم آشنا باشد:

«اما بعد، فلا تطولن احتجابک عن رعیتک». بقیه‌اش را خودتان بلدید. با مردم صحبت کنید آقای دکتر! نگذارید طول بکشد و فاصله بیفتد بین گفت‌وگوهای مستقیم خودتان با مردم. شما سه هفته هر روز بین مردم بودید و با ایشان رودررو حرف می‌زدید. چرا باید الان یک هفته بگذرد و تنها صدایی که از سمت شما به مردم می‌رسد، صداهای ناهنجار و حرفهای مجعول و مجهول و خبرهای بی‌پایه و ضد و نقیض باشد؟ چرا خودتان جلوی دوربین و میکروفون نمی‌آیید و با مردم صحبت نمی‌کنید؟

صداوسیما پا به پای شما نمی‌آید؟ اینهمه بسترهای اینترنتی که هست. زنده صحبت کنید، همزمان در چنل یوتیوب و لایو اینستا و اتاق‌های کلاب‌هاوس و اسپیس توییتر و انواع و اقسام پلتفرم‌ها می‌توانیدزنده پخش کنید. مردمی که به شما رای دادند، یا رای ندادند اما الان امید بسته‌اند، تشنه‌ی این‌اند که قدم به قدم و لحظه به لحظه در این مسیر همراه شما باشند. این لازمه‌ی حفظ اعتمادشان است. شما از روز اول در معرض قضاوت عمومی هستید.

«الناس ینظرون من امورک فی مثل ما کنت تنظر فیه من امور الولاه قبلک، و یقولون فیک ما کنت تقول فیهم». نکنذ که بگویند پزشکیان رای را گرفت و رفت سراغ کار خودش! نکند که حس تبختر و خدای‌نکرده بی‌نیازی به مردم بدهید! ما که شما را می‌شناسیم و می‌دانیم اهلش نیستید. شما که خودتان را می‌شناسید و می‌دانید سرمایه‌ای جز همین مردم ندارید. نگذارید که مردم از شما بی‌خبر بمانند. نگذارید کسانی به جای شما به نام شما حرف بزنند. مردم به پزشکیان رای داده‌اند و می‌خواهند او با ایشان حرف بزند و همراه باشد. حتی اگر کم و کاستی یا مشکل و مانعی هم هست، خودش به مردم بگوید و «اصحر لهم عذرک» باشد.

نکته دوم را سربسته و بدون ترجمه میگم: «ان شر وزرائک من کان للاشرار قبلک وزیرا». نکند که شما هم مثل قبلی‌هایی که به‌شان دل بسته بودیم اما امیدمان را ناامید کردند، در حلقه‌ی بسته‌ی فسیل‌های همیشه‌مدیر و چسبیده به صندلی گیر کنید! مبادا به روزی دچار شویم که اگر تا دیروز مخالفان شما می‌گفتند نکند دولت سوم روحانی شوید، حالا هواداران شما بگویند نکند دولت سوم روحانی را تشکیل دهید.

ما از طرف شما به مردم قول دادیم. قول ندادیم که کارهای بزرگ بکنیم، ولی قول دادیم رفتارهای بدی که قبلی‌ها در حق این مردم روا داشتند را تکرار نکنیم. ما نگرانیم که شما هم مثل گذشتگان به نسل بعد اعتماد نکنید. نگرانیم که شما را هم از ادامه همنشینی با اصلاح‌طلبان هزینه‌داده بترسانند. نگرانیم که شما را از اصلی‌ترین جریان سیاسی حامی‌تان یعنی جبهه اصلاحات دور کنند.

نگرانیم که کسانی که از شنبه دور شما نشسته‌اند و می‌نشینند، غیر از کسانی باشند که تا جمعه برای شما و برای ایران کف خیابان‌ها بودند. نگرانیم که این بار هم، با وجود خواست شما و وعده‌های شما، روندها غیرشفاف و غیرکارشناسی طی شود. ما نگرانیم که شما گرفتار «من شرکهم فی الآثام» شوید، گرفتار «اعوان الاثمه و اخوان الظلمه» شوید.

ما تعارف نداریم. من از کسی نمی‌ترسم و وظیفه خودم می‌دانم که این را بگویم؛ کسانی هستند که دستشان در این کشور به جنایت آلوده شده، کسانی هستند که دستشان به فساد آلوده شده، به انواع حرام‌خواری‌های سیاسی و اقتصادی آلوده شده. ما قوه قضاییه نیستیم که اینجا کسی را محکوم کنیم، اما حداقل از شمایی که با ما روراست بودید و ماندید، توقع داریم که جز آدم‌های پاکدست کسی را در کابینه شما نبینیم.

از شما انتظار داریم به جای کهنه‌مدیران جاخوش کرده روی صندلی‌ها، به نسل جدید اعتماد کنید؛ به دغدغه‌های تلاش‌گران بی‌دریغی که در ستادها بودند و کف خیابان برایتان کار کردند، توجه کنید. اینها توانستند آن جامعه‌ی سرد و خوابیده را بیدار کنند و این نتیجه‌ای که عاید شد، محصول مستقیم عزم و همت آنهاست. من از شما خواهش می‌کنم که نگذارید شما را از اعتماد به جوان‌ترها بترسانند، نگذارید به بهانه تجربه و رزومه و توانایی و سابقه و چه و چه، شما را از شکستن حلقه‌ی بسته‌ی مدیران ناکارآمد چهل‌ساله بترسانند. حالا نه که در این چهل سال خیلی درست و خوب کار کرده‌اند، که حالا فکر می‌کنیم آنها بلدند و نسل بعد تجربه‌ی مدیریتی و سابقه‌ی فلان ندارند!

می‌دانیم و بدانید؛ گرفتاری‌های امروز مردم و کشور حاصل عملکرد آنهاست. حاصل چسبیدن آنها به صندلی‌هاست. حاصل بی‌کفایتی‌های آن آدمهای خاصی است که رنگ و لعاب تجربه به سوءمدیریت‌هایشان می‌زنند و ژست کاربلدی می‌گیرند تا ز گهواره تا گور مدیر بمانند. دنبال راضی نگه داشتن امثال اینها نباشید. بگذارید آنها از شما عصبانی باشند اما این بچه‌ها و این مردم از شما راضی شوند. «ان سخط الخاصه یغتفر مع رضی العامه».

کنار بزنید اینها رو آقای دکتر! به نسل بعد اعتماد کنید، کار بسپرید و مطمئن باشید که اینهایی که از هیچ برای شما و برای ایران رای ساختند، بهتر از آن قبلی‌ها می‌توانند کشور را اداره کنند. من از خودم نمی‌گویم؛ علی‌بن ابیطالب می‌گوید که شما و همه قبولش داریم: «انت واجد منهم خیر الخلف ممن له مثل آرائهم و نفاذهم». نگران نباشید؛ به جای آن همیشگی‌ها، کسانی را پیدا می‌کنید که از آن بهتر می‌دانند و می‌توانند؛ ولی مثل آنها شریک ظلم‌ها و بدکرداری‌ها نبوده‌اند و دردسرشان برای شما کمتر است.«ممکن لم یعاون ظالما علی ظلمه و لا آثما علی اثمه، اخف علیک موونه و احسن لک معونه».

به خدا توکل کنید، به این نسل اعتماد کنید و ازشان استفاده کنید. مطمئن باشید که پشیمان نمی‌شوید. درود بر شما، و درود بر همه کسانی که به نام خدا و برای ایران به صحنه آمدند و این حماسه باورنکردنی و غیرمنتظره را آفریدند.