نقش اسراییل در آینده ایران احمد وحدت خواه

در جریان برگزاری جشن های ۲۵۰۰ سال شاهنشاهی ایران، دولت وقت به پیشنهاد شادروان شجاع الدین شفا پیشنهاد داده بود که هر کس از هر ملیتی که نام کوچک او کوروش یا لاتینه شده آن مانند سایروس، کی روش و کایرو است می تواند با برگزارکنندکان این جشنها تماس بگیرد تا یک مدال طلای یادبود آن مراسم را دریافت کند.

زنده یاد بهروز صور اسرافیل در کتاب «خمینی و اسراییل» نوشته است که بیش از ۳۰۰۰ نفر از سراسر دنیا به این پیشنهاد که در روزنامه های انگلیسی زبان خارجی منتشر شده بودند پاسخ دادند که اکثریت قریب به اتفاق آنها از یهودیان ساکن اسراییل بودند.

پیوند تاریخی میان مردم ایران و قوم یهود امر تازه ای نیست و برخلاف دشمنان عرب و افراطیون مسلمان هر دو ملت، گسستنی هم نمی باشد.

آنچه پس از تاسیس دولت یهود و کشور اسراییل تازگی پیدا کرد پیوستن سازمانهای چریکی دینی و لنینی به این دشمنان ارتجاعی و تاریخی در زیر پرچم دفاع از ملت فلسطین بوده است.

امروز دیگر برای هر کودک دبستانی هم روشن شده است که هدف واقعی رهبران انقلاب اسلامی و دنبالچه های چریک آنها از سرنگونی حکومت شاه نه آوردن آزادی و استقلال به ایران، بلکه تبدیل خاک میهن ما به یک پایگاه عقیدتی – نظامی – سیاسی در دشمنی با کشور اسراییل و تلاش مذبوحانه برای نابودی آن بوده است. امری که در جنگ معروف به دوازه روزه نقطه عطف این دشمنی را به نمایش عریان خود گذاشت.

به عبارت دیگر، اسراییل و نقش آن در تحولات امروز و فردای ایران تا روزی که رژیم جمهوری اسلامی و هواداران و مجیزگویان چپ و راست آن وجود دارند واقعیتی انکارناپذیر است و خواهد بود.