زندگی ایرانیان درمسیر هراس بیشتر

رسانه‌های حکومتی منتقد دولت‌های غیراصولگرا در وضعیتی خاص بسر می‌برند. این رسانه‌ها از یک سو در برابر این پرسش که جمهوری اسلامی برای مردم چه دستآورد اقتصادی داشته و دارد ناگزیرند کلیاتی را آماده کرده و در دوره‌های ویژه مثل جشن‌های دهه فجر یا هفته دولت…منتشر کنند. اما همین رسانه‌ها هنگامی که پای نقد رفتارهای دولت‌های غیر اصولگرا مثل دوره ریاست جمهوری روحانی و حالا پزشکیان پیش کشیده می‌شود در بیان حقیقت تندتر از همه می‌روند. آن‌ها باورشان شده یا خود را با این افسانه که اگر اصولگرایان بیایند ایران بهشت می‌شود خود را سرگرم کرده و همه بدبختی‌هایی که نصیب مردم شده را به ناکارآمدی دولت‌های غیر اصولگرا نسبت می‌دهند. به طور مثال به این نوشته خبرگزاری حکومتی تسنیم توجه کنید:

«کارشناسان اقتصادی می‌گویند شکاف میان دستمزدها و نرخ واقعی تورم بویژه در دهک‌های پایین درآمدی به سطح نگران کننده‌ای رسیده است. بسیاری از خانوارها دیگر توان تامین هزینه‌های درمان، آموزش، مسکن و حتی تغذیه مناسب را ندارند و بخش زیادی از درآمد ماهانه شان صرف هزینه‌های ناگهانی یا ضروری می‌شود

…مساله معیشت همچنان در صدر مشغله‌های مردم قرار دارد، با وجود افزایش رسمی دستمزدها در سال جاری، سرعت رشد قیمت ها در بازار چنان بالاست که نه تنها قدرت خرید مردم بهبود نیافته بلکه شرایط زندگی برای بخش بزرگی از جامعه سخت تر هم شده است.» آیا این رسانه غیر از حقیقت می‌گوید؟ واقعیت جامعه ایران همین است. کارگران، بازنشسته‌ها، پیشه وران خرده پا و معلمان و دیگر کارمندان حقوق بگیر در بدترین وضعیت از نظر دخل و خرج قرار دارند.

این بسیار ترسناک است که در کشوری با ثروت‌های خدا دادی قابل اعتنا ، شهروندانش این همه نگران و هر روز و هر دوره فقیرتر از پیش باشند. آیا در سه سال فعالیت دولت اصولگرای سیزدهم و نیز هشت سال فعالیت دولت اصولگرای احمدی نژاد وضعیت بهتر شد؟ شاخص‌های کلان چنین چیزی را نشان نمی دهند. آیا داستان ترسناک زندگی ایرانیان از نظر عقب ماندن دخلشان از خرجشان که حداقل‌ها را شامل می‌شود در همین نقطه تمام میشود؟ شوربختانه و با کمال تاسف باید گفت خیر. تجربه سالهای ۱۳۹۱ تا به امروز نشان می‌دهد تا زمانی که اقتصاد این کشور از بیرون قفل شده است نه تنها زندگی مردم ترسناکتر می‌شود بلکه دولت ها هم ورشکسته شده و باقی‌مانده زیرساخت‌های انرژی، راه،فرودگاه و…نیز تمام می شوند. هنوز با ترسناکترین نقطه فاصله وجود دارد.