پرونده مکانیسم ماشه را به علی پروین بسپارید

آیدین سیار سریع در شرق نوشت: در اوایل شهریور ۱۴۰۴ هستیم و اروپا مکانیسم ماشه را فعال کرده. یک‌سری از عزیزان به‌ویژه نمایندگان مجلس هم به این قضیه واکنش نشان داده‌اند. مثلا نماینده‌ای فرموده‌اند: «مکانیسم ماشه به‌عنوان تیر آخر بر تابوت برجام شلیک شد. اکنون زمان شلیک مکانیسم غیرت ملی بر تابوت شیطان است». سؤال اولی که به ذهن متبادر می‌شود، این است که از کی تا حالا بر تابوت، تیر شلیک می‌کنند؟

تا جایی که بنده به خاطر دارم، میخ می‌زدند بر تابوت. البته شاید در بعضی جاهای دنیا این‌جوری باشد که بعد از اینکه مرحوم را در تابوت گذاشتند، چند تا تیر هم شلیک کنند تا صددرصد مطمئن شوند مرحوم بیرون نمی‌آید. بنده خبر دقیق ندارم. سؤال دوم این است که جسارتا غیرت ملی تا کجا می‌تواند در سیاست نقش‌آفرینی کند؟ فکر نمی‌کنید که یک مقدار انتظارمان از غیرت ملی زیاد است؟ غیرت ملی هم بنده خدا یکی است مثل من و شما. با دست خالی و بدون امکانات هم باید در آوردگاه‌های ورزشی و جام جهانی و المپیک حماسه بسازد، هم باید یک‌تنه اقتصاد را درست کند، هم همت کند و مصرف آب را کاهش دهد… . خوب این طفل معصوم کی وقت کند که به سیاست خارجی برسد؟

سؤال سوم این است که اگر می‌خواستیم صرفا با تکیه بر غیرت مشکلات را حل کنیم، آیا سلطان علی پروین بهتر از پزشکیان و عراقچی نبود؟ علی پروین را می‌آوردیم و می‌گفتیم خودت برو با تکیه بر غیرت بچه‌ها، قضیه مکانیسم ماشه را حل کن. سلطان می‌رود تو رختکن اتحادیه اروپا، با چهار تا فحش آبدار بهشان شوک وارد می‌کند، بعد از مقادیری تحقیر که شما هیچی نیستید و از پس مدیریت چوکای تالش هم برنمی‌آیید و… می‌گفت سیاست را از آقا باقری یاد بگیرید. اتحادیه اروپا اولش فکر می‌کند منظور از آقا باقری، علی باقری‌کنی است ولی ناگهان در چرخشی غیرمنتظره کریم باقری وارد رختکن می‌شود و بی‌دلیل، نفری یک چَک می‌خواباند زیر گوش سران تروئیکای اروپایی و نظم را به اردوی تیم برمی‌گرداند.

بعد که نظم برگشت، ناصر ابراهیمی روی وایت‌بورد نکات کلان راهبردی را گوشزد می‌کند و سلطان می‌گوید خوب گوشاتونو وا کنین! این پایان رأفت ماست، از این به بعد هرکی برای برداشتن تحریما عرق نریزه، باهاش تسویه می‌کنیم، در اختیار باشگاه قرار میدیم، میگیم خداحافظ شما! سران دنیا که با این تدابیر پیچیده سیاسی به خودشان آمده‌اند، حلقه اتحاد می‌زنند و هم‌قسم می‌شوند تا تمام تحریم‌ها را بردارند و مقر سازمان ملل را از نیویورک به تپه‌های داوودیه منتقل کنند. در پایان هم در‌حالی‌که غیرت ملی بر مکر جهانی پیروز شده، بچه‌های سیاست خارجی، آقا ناصر ابراهیمی، فرشاد آقای گل، آقا خوردبین، پنجعلی و درخشان به دعوت علی آقا پروین در باشگاه دیپلماتیک وزارت خارجه دور هم جمع می‌شوند و آبگوشت می‌زنند و این پیروزی ملی را جشن می‌گیرند.

حقیقتش ابتدای مطلب من خودم یک مقدار نسبت به اتکای صرف به غیرت ملی شک داشتم اما با این سناریویی که نوشته شد، دیگر مطمئن شدم که اگر این قضیه را هم کنترات بدهیم به غیرت ملی، احتمال موفقیت بسیار بالا می‌رود.