فرق میان من ایرانیم، با من مسلمانم و من کمونیستم در چیست؟؛ ف. م. سخن

به عبارتی، این «ایده» نه عینیت دارد، نه مرز و محدوده ی مشخص، نه معتقدان مشخص، و نه حتی چهارچوب و اصول مشخص.

کمونیسم هم که ایده ای جدید در میان ایده های بشری به شمار می آید، چیزی ست شبیه به ایده ی اسلام. یک چیز موهوم، که هر کس برداشت خاص خود را از آن دارد. کمونیسمِ تئوریک، بعد کمونیسم عملی روسی، بعد کمونیسم عملی چینی و آلبانیایی و امثال این ها. همه هم با هم نه تنها اختلاف بلکه دشمنی حاد دارند.

ایرانی بودن اما همه چیزش مشخص است. نه مثل مسلمان بودن بی در و پیکر است و پر از اختلاف و تضادهای مرگبار در میان مسلمانان، نه مثل کمونیست بودن، پر از اختلاف های در حد دشمنی صد در صد و زمینه ساز زد و خوردهای بی پایان و جنایت های دهشتناک.

اختلافی در این محدوده ی جغرافیایی اگر هست، میان کسانی ست که خود را ایرانی نمی دانند و خواهان جدا کردن تکه هایی از ایران و تشکیل یک محدوده ی جدید برای خودشان هستند. به عبارتی میان ایرانیان هیچ اختلافی ارضی و سرزمینی و زبانی نیست بلکه اختلافی اگر هست میان ناایرانیان و ایرانیان است.

ما، مسلمان یا کمونیست هم که باشیم، باید سرزمینی داشته باشیم که متعلق به ما باشد و ما به نام این سرزمین شناخته شویم. این سرزمین ایران است و مرجح بر هر ایده و مرام و کلا هر چیز دیگر.

بعد از ایرانی بودن، در مرحله ی بعد به «انسان بودن» می رسیم که این هم بالاتر از ایده هایی مثل اسلام و کمونیسم قرار می گیرد، که در جای دیگر در باره ی آن صحبت خواهیم کرد.