اگر امید رهبری محقق شود، قالیباف می رود پی کارش

اینک در انتخابات 1403 باز هم قالیباف برای چهارمین بار به میدان آمده و بعضی تحرک ها می خواهد به این شائبه و شایعه دامن بزند که او همچنان کاندیدای نظام است.. فشار به جلیلی برای کناره گیری به نفع او در این راستاست.

قالیباف لابد فکر می کند بدهی نظام جمهوری اسلامی به او مبنی بر رئیس جمهور شدنش دارد نقد می شود! ترکیب نامزدهای اصولگرای تایید صلاحیت شده که همردیف با او در مناظره می نشینند، او را امیدوار می کند. تقریبا همه قدکوتاه تر از اویند. قالیباف جوری حرف می زند که مصداق ضرب المثل “آسه برو آسه بیا ” ست. درگیر نمی شود. فقط حرف خودش را می زند که دست برقضا نه نکته درخوری دارد، نه وعده مهمی. ادای منتقدان را در می آورد اما به حدی لایتچسبک است که صدای یکی دو نامزد اصولگرای دیگر را هم درآورده….

واقعیت اما لزوما این نیست. همه فهمیده اند انتخابات 1400 یک اشتباه بزرگ بود. یکدست سازی و خالص سازی، باعث شد قد حاکمیت آب برود و 1403 فرصتی برای بازسازی است. اما نه به گونه ای که به 76 و 92 برگردد. تیغ ردصلاحیتها همچون3سال پیش ، نامزدهایی را که می توانستند طومار خالص سازان را در هم بپیچند تایید نشد. اما نامزدی را در بین اصلاح طلبان تایید کردند که در1400 رد شده بود! لابد ارزیابی یکدست سازان این بود که با او(پزشکیان) می توان قصه یک تیر و دو نشان را تکرار کرد. یعنی اگر اصلاح طلبان پشتش درنیامدند که شکست می خورد و بازی تمام می شود. و اگر هم حمایتش کردند، بدلیل مشارکت پایین ، می بازد و اصلاح طلبان با فن خود خاک شده اند و در نتیجه قالیباف به عنوان کاندیدای نظام رئیس جمهور می شود.

زمین بازی اما واقعا اینگونه است؟ شاید باشد اما این زنجیر یک حلقه مفقوده دارد و آن “کاندیدای نظام” است. کاندیدای نظام حتی اگر در ذهن بعضی ها یک واقعیت باشد اما در عرصه عمل بارها نقض شده و حاکمیت نشان داده که چنین نامزدی را یا ندارد یا اگر دارد تا آخر پایش نمی ایستد.

و قالیباف، توهم کاندیداهای نظام است که مطرح کردنش یک هدف دارد: کاهش مشارکت و نتیجتا معلوم بودن نتیجه انتخابات.

هنوز از بیان خامنه ای که میزان مشارکت، مهمتر از نتیجه انتخابات است، بیش از ۱۰ روز نمی گذرد. اگر این امید رهبری محقق شود، مفهوم کاندیدای نظام یک بار دیگر هوا می شود و قالیباف هم می رود پی کارش!