محیط کشت و رشدِ حکومت اسلامی کشتار، ترور و جنگ بوده و هست. “برکت” جنگ عراق و ایران، و پیامدهای آن برای حکومت اسلامی، تجربه و ثبت شده اند. حکومت اسلامی نشان داده است که چگونه از ترور و جنگ، یعنی وحشیانه ترین روش ها، برای برون رفت ازبحران ها، اختلاف ها و درگیری ها بهره برداری می کند. حکومت اسلامی نشان داده است که جان انسان ها، کشتار کودکان و جوانان و زنان، پیامدهای انسانی – روانی و اجتماعی جنگ برایش بی ارزش و بی اهمیت است.
بخشی از اپوزیسیون حکومت اسلامی در داخل و خارج از کشور با تبلیغ و خواست حمله نظامی اسرائیل و امریکا به ایران بر تجربه شده ها چشم بسته اند و ذهنیت خود را جای واقعیت نشانده اند، اینان برای توجیه حمایت از حمله نظامی به ایران، با اتکا به تجربه ژاپن و اروپا، جنگ جهانی دوم و جنایت ضد بشری هیروشیما و ناکازاکی و “طرح مارشال”ی برای ایرانِ بعد از جنگ را با خیال و توهمِ دستیابی به دموکراسی و آزادی و آبادانی مثال می زنند، این افراد و جریان های فکری و سیاسی ناآگاهانه و یا به عمد و منفعت طلبانه چشم بر ویژگی های ایران، خاورمیانه و شرایط ویژه این منطقه و جهان می بندند و فراموش می کنند “صدور دموکراسی و آزاد سازی” و حمله نظامی فاجعه بار به عراق و لیبی و افغانستان بر بستر داده ها و تبلیغ هایی دروغین و فریبکارانه چه پیامدهای شومی به بارآورده است، “صدور دموکراسی” ای که کشتار و ایجاد هرج ومرج و ویرانی در چند کشور و پیدائی و گسترش داعش و جریان های تروریستی دیگررا سبب شده است.
مخالفت و دشمنی با حکومت اسلامی دلیل قابل قبولی برای ترغیب و توجیه حمله نظامی ویرانگر به میهنمان نیست. مدافعان و مُبلغان حمله نظامی به ایران به توانایی ملت ایران برای سرنگونی حکومت اسلامی و دستیابی مردم میهنمان به دموکراسی، آزادی و حقوق بشر باور ندارند و به همین خاطر دست به دامان اسرائیل و امریکا برای حمله نظامی به ایران شده اند.
جنگ راه حل بحران مزمن خاورمیانه نیست.
حمله نظامی به ایران با شناختی که از حکومت اسلامی، جامعه و سطح و توان جنبش های آزادیخواهانه و عدالت جویانه وجود دارد فاشیسم اسلامی را تقویت خواهد کرد و غیراز فلاکت و رنج بیشتر برای مردم میهنمان پیامد دیگری نخواهد داشت. حکومت اسلامی آگاهانه و حسابگرانه جنگ افروزی کرده و می کند چرا که بقای خود را در برافروختن آتش جنگ می بیند. برچیدن بساط رهبران و جریان های افراطی مذهبی، سلطه گر وتمامیت خواه در کشورهای منطقه راه حل بحران های فاجعه آفرین است که فقط با توانمند سازیِ نیروئی مردمی و حمایت دموکراسی خواهان جهان عملی ست والّا حکایت همچنان باقی خواهد ماند!