در حالیکه زنان ایران روند قهرمانانه مبارزات مدنی خود را در مخالفت با قانون حجاب اجباری همچنان ادامه میدهند و حکومت در تلاشی بی ثمر نتوانسته وضعیت خیابانها و مکانهای عمومی را به قبل از جریانات اعتراضات باز گرداند و Continue reading →

می‌دانیم که رویکرد چپ باید سرخ و سبز باشد؛ سرخ باید باشد از آن حیث که تعهد و تأکید تاریخی خود بر مسئله‌ی برابری اقتصادی، سیاسی و اجتماعی را دربرگیرد. سبز باید باشد از آن جهت که بی هیچ لکنتی پای موانع پایداری Continue reading →

از زمان آغاز روند مدرنیزاسیون در ایران توسط رضاشاه، یکسان‌سازی در پوشش و لباس و کشف حجاب تبدیل به ابزاری سیاسی برای ایجاد اصلاحات و تغییرات سیاسی- اجتماعی گردید. اجبار در پوشش لباس رسمی و کشف حجاب اجباری باعث شد که زنان کنترل و اختیار بر بدن خود را از دست بدهند و برخورد پلیسی و امنیتی در کوچه و خیابان‌ها بر بدن زنان صورت گرفت. بسیاری از زنان در خانه‌ها به واسطه مردان Continue reading →

انسان ها را از منظر نسبت آنها با دردها و مسئولیت‌پذیری اجتماعی عموماً به چهار دسته می‌توان تقسیم کرد:

۱. وجدان‌های بیدار اجتماعی
۲. خفتگان اجتماعی
۳. خودبین های اجتماعی
۴. وجدان‌های منفعل اجتماعی Continue reading →

به نظر میرسد حکومت جمهوری اسلامی در حال سامان دادن گام جدیدی برای سرکوب علیه دانشجویان است تا هرنوع جنبش و اعتراض دانشجویی را در نطفه خفه سازد . در همین رابطه پس از اعتراض دانشجویان دانشگاه علوم Continue reading →

10 روز پس از مرحله نخست انتخابات ترکیه و ۴ روز تا مرحله دوم این انتخابات تا حدی فضای انتخاباتی ترکیه روشن‌تر و جهت‌گیری آرا شفاف‌تر شده است. براساس تحلیل آخرین داده‌ها و روندهای این انتخابات می‌توان موارد ذیل را مطرح کرد: Continue reading →

در خاطره نوشته ی زندانیان دهه ی شصت، ازچگونگی ارتباط مجدد آنان با جامعه بعد آزادی از زندان، نشان چندانی نمی بینیم. حال آنکه؛ از منظر کمدی الهی دانته، اگر زندان های دهه ی شصت جمهوری اسلامی، طبقه ی نهم دوزخ فرض شود، بی شک عرصه ی عمومی جامعه آن زمان ایران، طبقه ی هشتم* ان بحساب می آید. با چنین نگرشی بخشی از تلخ ترین خاطرات من، مربوط به روزها و ماههای اولیه بعد آزادی از زندان است. یکی از آن خاطرات را اینجا می آورم: Continue reading →

ماه پیش، به همراه سه دوست، در سینما Pathé Wepler، فیلم «اتابلی [L’Établi] ، به کارگردانی «ماتیاس گوکالپ» [Mathias Gokalp]، کارگردان با استعداد فرانسوی را دیدم. فیلمی بسیار خوب، از سینمای روشنفکری فرانسه، ساخته شده‌‌ی سال ۲۰۲۳، که به نظرم خوش‌ساخت و ارزشمند رسید. Continue reading →

کارشناس امور مالی بریتانیا، توضیح می‌دهد: «رهبران سیاسی معتقدند سیتی غازی است که تخم‌های طلایی می‌گذارد، اما زمان آن فرا رسیده است که به این گفتمان پایان دهیم. زیرا این مرکز مالی بیش از هر چیز دارای نوعی Continue reading →

«بعدِ یک ماه، توانسته بود با دستورِ قاضی، قاطیِ یک ننه من‌ غریبم‌ بازیِ خاصی، یک ملاقات حضوری بگیرد. بلکم بتواند در گرمای مرداد، خواهر کوچکش را با آن دمپایی‌های آبیِ بند ۲۰۹ در یک ربع یا کمتر توی حیاطِ بازداشتگاه ببیند. پشت درِ همان بازداشتگاهی که این یک ماه نمی‌ذاشتند بیاید این‌طرفش. پشت همان دری که هر چند روز یک بار با مادرم از خرم‌آباد می‌آمدند، این‌طرف‌ترش یک موکت پهن می‌کردند، می‌نشستند و منتظر می‌ماندند تا خوش‌روترین سرباز را پیدا کنند، بلکم دلش بسوزد، بگذارد بیایند تو. Continue reading →

نخستین گفتار عمومی ما دربارۀ «دانشگاه و آیندۀ آن به ویژه در حوزۀ علوم اجتماعی و انسانی» است. این موضوعی است که با توجه به مخاطبان ما بارها از سوی آن‌ها خواسته شده، موضوعی که با توجه به حجم بزرگ دانشجویان Continue reading →

دیمیتری کووالویچ، سازمان‌دهنده کمونیست اوکراینی، در مصاحبه با اورینوکو تریبون[۱] خاطرنشان کرد که همه‌ی دولت‌های اوکراین پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، برای از بین بردن نوستالژی دولت رفاه شوروی از حافظه‌ی جمعی مردم خود، به ایدئولوژی نئونازی میدان داده‌اند. Continue reading →

یادی از سهراب سپهری (۱۴ مهر ۱۳۰۷ – ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹) اگر زندگی سهراب سپهری را بیماری سرطان در اول اردیبهشت ۱۳۵۹ در سن ۵۱ سالگی نگرفته بود، او اکنون ۹۵ ساله می‌بود. جا دارد این ماه در یادبود درگذشت زود رس او، نگاهی بیندازیم به کار‌های او و جایش در سپهر ادبی-فرهنگی ایران. Continue reading →

نگاهی به کتاب «دین تلوزیون» تالیف بشر معتمدی، نشر آرما، :۱۴۰۰ صدا و سیما در ایران یکی از مناقشه برانگیزترین نهادهای فرهنگی است. اینکه این نهاد بزرگ و عریض و طویل چگونه کار میکند و فرآیندها و رویه های Continue reading →

مسولی که مستقیم به دوربین نگاه و به مردم دروغ می گوید نمو نه ای از بی شرفی است. جورج زیمل جامعه شناس آلمانی – که در اوایل قرن بیستم چشم از جهان فروبست – از جمله جامعه شناسانی بود که به ساخت تیپ Continue reading →

این توصیه ها ممکن است در عصری که اصول اخلاقی ضعیف شده و یکپارچگی سیاسی یک فضیلت کمیاب محسوب می شود و ریاکاری عریان ارز اصلی در حیات سیاسی است عجیب به نظر برسند. با این وجود، هیچ چیز اجتناب Continue reading →