خواب های “دلاری” درایران به سحر نمی‌رسد!

در ایران، رئیس دولت و برخی وزرای مرتبط با سیاست خارجی و مسائل اقتصادی، مژده آزادی پول های بلوکه شده ایران در عراق و کره جنوبی را دادند و بصورت طبیعی، این مژده روی کاهش قیمت دلار در ایران تاثیر مستقیم گذاشت. این ذوق زدگی با دو خبری که بصورت پیوست آن منتشر شد، تا حدودی به یاس زدگی تبدیل شد. نخست این که اعلام شد پولها در اختیار ایران قرار نمی گیرد و به قطر منتقل می شود و ایران تنها برای خرید دارو و برخی مایحتاج غذائی می تواند از آن استفاده کند. یعنی ایران صاحب اختیار پولش نیست و سر کیسه دست امریکا می ماند که آن را شُل کند یا نکند!

دوم، مقامات نظامی و امنیتی و حتی وزیر خارجه امریکا اعلام کردند، این مقداری که قرار است سر کیسه شُل شود صرفا نتیجه مذاکرات برای آزادی زندانیان دو طرف است و کوچکترین تغییر در سیاست تحریمی امریکا علیه ایران داده نشده است. این آب سرد، زمانی سرد تر بر سر ایران ریخته شد که دولت عراق اعلام کرد که امریکا فروش تسلیحات و بویژه هواپیماهای نظامی به این کشور را موکل به شرط خلع سلاح “حشد الشعبی” کرده است. شبه نظامیانی که وابسته به جمهوری اسلامی و سپاه قدس هستند و پل رابط با سوریه و لبنان! این شرط و این خواست معنائی جز این ندارد که امریکا می خواهد خاک ریزهای اولیه ایران را ویران کند و سپس با تبلیغات وسیعی که علیه مناسبات ایران با روسیه در رسانه های فارسی زبان خارج از کشور و تمام رسانه های داخل کشور می شود، این سنگر دوم را هم فتح کند تا نوبت به سنگر اصلی برسد. یعنی متلاشی کردن قدرت نظامی و اتمی ایران.

آیا راس نظام که ظاهرا سیاست نگاه به شرق را هدایت می کند و شورای فرماندهی سپاه و ارتش نیز در همین خط عمل می کنند، از این بازی بی خبرند و فریب آن را خورده و یا خواهند خورد؟ تجربه گذشته به این سئوال پاسخ منفی می دهد، گرچه اوضاع در داخل کشور چنان خراب و نارضائی چنان وسیع و ناراضی تراشی چنان با سرعت ادامه دارد که اگر چاره ای اساسی برای آن اندیشیده نشود، امریکا برای اجرای سیاست خود گام به گام پیش خواهد آمد. ماجرا حجاب برای تحریک جامعه کم نبود، بحران گرانی نان را هم به آن افزودند و روز گذشته گرانی بلیت اتوبوس را هم بر آن اضافه کردند. تمام زمینه های شورش مردم گاه با چراغ خاموش و اغلب با چراغ روشن پیش برده می شود.

دولت ناکارآمد و فلج، دست در دست مجلس ناکارآمد و قوه قضائیه آلوده به انواع فسادها در این دایره سرگردانند و آنها که خوب میدانند چه می کنند و خود را آماده سوار شدن بر خر مراد کرده اند، انواع مافیاهای اقتصادی و تجاری اند که از فوتبال تا سیما و از سیما تا صدا و از صدا تا مساجد و از مساجد تا گلوگاه های اقتصادی در بنادر و از بنادر تا بانکها و صرافی ها را در اختیار دارند و رسانه ها را نیز بلندگوی خود کرده اند. بیشترین تلاش این جبهه داخلی، جلوگیری از تعمیق مناسبات اقتصادی با چین و بریکس و اورآسیا و شانگهای و بریدن بند ناف نظامی ایران با روسیه است. یعنی همان هدفی که امریکا در انتظار آنست و مذاکره و پیام و پسغام دادن ها و واسطه تراشی در عمان و قطر همه بازی و وقت کشی است برای رسیدن میوه داخلی و افتادن آن در دامن امریکا!

بدین ترتیب، از دو جبهه امریکا پیش می آید و هر چه به قبول شکست در اوکراین نزدیک تر می شود، نیروی خود را روی این دوجبهه متمرکز تر می کند. فتح ایران، یعنی دشوار ساختن نزدیکی کشورهای خلیج فارس به چین و روسیه. امریکائی که عمران خان را سرنگون کرد تا عنان اختیار دولت پاکستان از دستش در نرود، به این آسانی خلیج فارس را رها نخواهد کرد و اگر اکنون دندان روی جگر گذاشته به امید پیروزی در جبهه داخلی ایران و رفتن به سوی فتح جبهه خارجی ایران است.