بعد از معین نوبت بهروز وثوقی و بهرام بیضایی شد

سرنوشت هنرمندانی مانند فردین و ناصر ملک‌مطیعی که هرگز امکان ادامه فعالیت پیدا نکردند و حبیب محبیان که پس از بازگشت به ایران مانع ادامه فعالیت او شدند، خلاف ادعاهای حکومتی‌ها را اثبات می‌کند.

خردادماه ۱۳۹۷ که گروهی از هنرمندان برای بازگشت بهروز وثوقی به ایران کارزاری راه انداختند، محمدجعفر منتظری، دادستان وقت کل کشور، مدعی شد مطالبه هنرمندان «پشت پرده» دارد. او بهروز وثوقی را «فاسد» خواند و گفت: «کسی نمی‌تواند مانع بازگشت یک ایرانی به وطنش شود اما اگر او مرتکب جرمی شد، نباید برای او فرش قرمز پهن شود. آن‌ها می‌خواهند کسی را که فسادش فراگیر شده و بعد به آمریکا فرار کرده است، دوباره با عزت و افتخار به کشور برگردانند.» او همچنین ادعا کرد که بازگشت هنرمندانی مانند بهروز وثوقی به معنای «زیر پا گذاشتن ارزش خون شهدا» است.

مقام‌های جمهوری اسلامی اوایل تابستان ۱۴۰۰ نیز ادعای بازگشت بدون مشکل بهروز وثوقی به ایران را مطرح کردند؛ وقتی مجید حلاج‌زاده، رئیس مرکز خدمات مشاوره ایرانیان خارج از کشور، با طرح این ادعا کوشید با موج‌سواری بر احساسات مردم، برای حاکمیت مشروعیت کسب کند اما بهروز وثوقی در همان زمان با انتشار پستی در اینستاگرام به شایعه بازگشت به ایران واکنش نشان داد و نوشت: «اینک که بیش از نیمی از عمر گرانقدرم در غربت غریب گذشته است و اکنون در کلان‌سنی خود هستم و با توجه به همه عشقی که به وطن و زادگاهم دارم، این مهم را به دست تقدیر می‌سپارم. تا یار که را خواهد و میلش به چه باشد.»

از آن تاریخ بیش از دو سال گذشت اما مسئولان جمهوری اسلامی امکان بازگشت بهروز وثوقی را به ایران فراهم نکردند، هیچ تضمینی هم ندادند که او در صورت بازگشت به ایران چه سرنوشتی خواهد داشت. آن‌ها در عین‌ حال، ادعای بازگشت هنرمندانی مانند معین را هم به‌تناوب تکرار کردند، در حالی‌ که هنرمندان در داخل ایران هم با انواع ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها مواجه‌اند.

وجود محدودیت‌های فراقانونی برای هنرمندان در جمهوری اسلامی حقیقتی است که مهاجرت برخی خوانندگان مانند شادمهر عقیلی و مازیار فلاحی، سرنوشت حبیب محبیان یا منع ادامه فعالیت هنرمندانی مانند فردین، ناصر ملک‌مطیعی و جواد یساری پس از انقلاب آن را اثبات می‌کند.

بهروز وثوقی دی‌ ۱۴۰۱ در جریان خیزش سراسری، کنار مردم ایستاد و با انتشار پستی در اینستاگرام نوشت: «اكنون كه اعتراض مردم وطنم گيتى را به ستم زمامداران حاكم بر ايران آگاه كرده و جور و ستم سركوبگران و اعدام‌هاى شيرزنان و جوانمردان به‌ویژه دختران و پسران جوان را برملا كرده، لازم می‌دانم همدردى و هميارى خود را با روح بزرگ ملت به‌ پا‌خاسته‌ام اعلام داشته و در مقابل جنبش عظيم آن‌ها سر تعظيم فرود آورم.»