علی لاریجانی را برای چه برگرداندند

وی در برابر دیگر کاندیداها رای مردمی چندانی نیاورد و بازی سال۱۳۸۴ بازی دیگری از آب در آمد. لاریجانی اما در فاصله حضور در انتخابات۱۳۸۴ تا آخرین انتخابات ریاست‌جمهوری در ۱۴۰۳ که

رد صلاحیت شد به مرور به سوی تعادلگرایی حرکت کرد و توانست هوادارانی در میان طیف‌های معتدل هر دو جناح سیاسی پیدا کند.

وی در سال‌هایی که گروه احمدی‌نژاد دولت را در اختیار داشتند و نیز در حالی که رییس مجلس بود آماج یورش‌های سیاسی تندروها قرار گرفت.

حالا اما در نیمه سال۱۴۰۴ برآیند روند خبرها و تحلیل‌های سیاسی این است که لاریجانی به صحنه عمل در سیاست ایران برمی‌گردد و دیگر تنها مشاور یا مامور ویژه نخواهد بود.

سیاست‌ورزان این روزها در‌باره ورود وی گمانه‌زنی کرده و باور دارند ورود او به صحنه عمل سیاسی در هر صورت رخداد بااهمیتی است.

برخی باور دارند بازگشت علی لاریجانی و نیز کمرنگ شدن سهم و نقش تندروها در تصمیم‌های سیاسی در مجلس و در دیگر نهادها همان تغییر پارادایم در سپهر سیاست داخلی است.

در صورتی که این تغییر پارادایم از سوی نهادهای حاکمیتی پذیرفته شده باشد منطقی این است که به آرامی شاهد تغییر پارادایم در دیدگاه امنیتی به تحولات داخلی و نیز در سیاست خارجی باشیم.

واقعیت این است اگر جز این باشد و تنها پیامد آمدن علی لاریجانی این باشد که راننده دستگاه امنیتی تغییر یابد اما ماهیت حکمرانی امنیتی و نیز ریل سیاست خارجی همان باشد که هست نباید منتظر چیزی باشیم.

جامعه ایرانی در این روزها با چشم‌هایی باز و گوش‌هایی تیز تحولات سیاسی درون و بیرون مرزها و نیز گفته‌ها و رفتارهای مقام‌های سیاسی آمریکا و غرب را رصد می‌کنند و انتظار دارند اتفاقی به سوی عبور از بحران رخ دهد.

مجموعه تحلیل‌هایی که علاقه‌مندان به ایران در سطوح گوناگون و نیز در گروه‌های متفاوت سیاسی- اقتصادی در شبکه‌های اجتماعی دیده می‌شود انتظار برای تغییر ساختاری است.

ایرانیان به قول پزشکیان «گیر افتاده‌اند» و می‌خواهند هرچه زودتر به زندگی عادی برگردند و همانند دیگر شهروندان جهانی کار کنند و درآمد پایدار داشته باشند و کابوس جنگ را برای همیشه از بالای سر خود و کشورشان دور کنند.