«همه چیز را مسدود کنید!»؛ خیزش تازه خیابانی همزمان با آغاز کار نخست‌وزیر جدید فرانسه

فرانسه روز چهارشنبه ۱۰ سپتامبر شاهد موجی گسترده از اعتراضات و اعتصابات تحت عنوان «همه‌چیز را مسدود کنید» بود؛ حرکتی که آغاز به کار نخست‌وزیر جدید، سباستین لوکورنوی نزدیک به امانوئل مکرون، را تحت‌الشعاع قرار داد.

لوکورنو که سومین نخست‌وزیر فرانسه در کمتر از یک سال است، در مراسم تحلیف خود وعده داد «گسستی عمیق نه فقط در شکل، بلکه در محتوا» ایجاد کند. اما در همان ساعات نخست، هزاران معترض در شهرهای مختلف خیابان‌ها را بستند، مدارس و دانشگاه‌ها را تعطیل کردند و با پلیس درگیر شدند. وزارت کشور از دست‌کم ۳۰۰ بازداشت خبر داد؛ بیش از نیمی از آنها در پاریس.

در پایتخت، میدان جمهوری بار دیگر به مرکز تجمع معترضان تبدیل شد. معترضان با شعارهای ضد مکرون و پلاکاردهایی علیه سرمایه‌داری و سیاست‌های ریاضتی، خواستار استعفای رئیس‌جمهور شدند. در برخی نقاط، سطل‌های زباله به آتش کشیده شد و پلیس برای متفرق کردن جمعیت از گاز اشک‌آور استفاده کرد. در شهرهای مارسی، لیون و مون‌پلیه نیز ده‌ها هزار نفر به خیابان آمدند. اتحادیه دانشجویی اعلام کرد بیش از ۸۰ هزار دانش‌آموز و دانشجو در تظاهرات سراسری شرکت کرده‌اند.

کارگران بیمارستان‌ها نیز با اعتصاب به شرایط وخیم کاری و کاهش بودجه‌ها اعتراض کردند. راه‌آهن ملی فرانسه (SNCF) از اختلال در مسیرهای منطقه‌ای خبر داد، هرچند شبکه سریع‌السیر TGV همچنان فعال بود.

رهبران اپوزیسیون نیز بلافاصله موضع گرفتند. اولیویه فور، رهبر حزب سوسیالیست، از لوکورنو خواست برای نشان دادن تغییر مسیر، از استفاده از ماده ۴۹.۳ قانون اساسی ــ که امکان تصویب قانون بدون رأی‌گیری را می‌دهد ــ صرف‌نظر کند. در سوی دیگر، رهبران راست افراطی این انتصاب را «شلیک پایانی مکرونیسم» خوانده و پیش‌بینی کردند دولت جدید نیز به سرنوشتی مشابه با کابینه‌های قبلی دچار شود.

اعتراضات امروز نشان داد که خشم عمومی علیه سیاست‌های دولت، به‌ویژه اصلاحات بازنشستگی، کاهش بودجه خدمات عمومی و فساد سیاسی، فروکش نکرده است. بسیاری از جوانان می‌گویند احساس می‌کنند به «نسل قربانی» تبدیل شده‌اند.

نخست‌وزیر تازه، در حالی کار خود را آغاز کرده است که باید ظرف ماه‌های آینده اجماعی شکننده برای تصویب بودجه ۲۰۲۶ در مجلسی به‌شدت چندپاره بسازد؛ مأموریتی که با خیابان‌های ملتهب و فضای سیاسی بی‌ثبات بیش از هر زمان دشوار به نظر می‌رسد.

این جنبش بدون رهبر، با خشم نسبت به تورم، سیاست‌های ریاضتی و آنچه طرفدارانش «طبقه سیاسی ناکارآمد» می‌نامند شکل گرفته است. برخلاف اعتراضات سازمان‌یافته «جلیقه زردها» در سال ۲۰۱۸، این جنبش از تابستان امسال با سازمان‌دهی کمتر اما حمایت قابل توجه آنلاین ظهور کرد.

چندین حزب و اتحادیه چپ‌گرا ازجمله «سود/SUD» و کنفدراسیون عمومی کارگران یا «ث. ژ. ت» نیز به این حرکت پیوسته‌اند و از اعتراضات روز چهارشنبه حمایت کرده‌اند. اعتصابات گسترده‌تری نیز برای ۱۸ سپتامبر برنامه‌ریزی شده است. بر اساس نظرسنجی ایپسوس ۴۶ درصد از مردم فرانسه شامل طرفداران جناح چپ و بیش از نیمی از رأی‌دهندگان راست افراطی اجتماع ملی از این جنبش حمایت می‌کنند.

کارکنان بخش بهداشت و داروخانه‌ها نیز علیه کاهش بازپرداخت‌های درمانی اعتراض کرده‌اند و اتحادیه‌ها هشدار داده‌اند که ۶۰۰۰ داروخانه از ۲۰۰۰۰ داروخانه فرانسه ممکن است بسته شود.