اندیشه ، فلسفه
تاریخ
  • جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران علی‌رضا اردبیلی
    جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران در کتاب از بازگشت تا اعدام: شیوا فرهمند راد به فاصله اندکی بعداز کتاب قبلی خود به نام “وحدت نافرجام” اثر جدید خود به نام “از بازگشت تا اعدام، حزب توده ایران[۱] و انقلاب ۱۳۵۷” را منتشر
  • تاریخ‌نگاری فمینیستی آزاده بی‌زارگیتی
    استفانی رئول* و کیتلین سی. هامل*، برگردان: آزاده بی‌زارگیتی: تاریخ‌نگاری فمینیستی روشی است برای گردآوری انواع مختلف فمینیسم (از جمله لیبرال، رادیکال، پسااستعماری) همراه با روش‌هایی برای بازگویی تجربیات
  • روایت منصفانهٔ تاریخ؛ تحلیلی کم‌سابقه در فضای فکری ایران
    محمدرضاشاه پهلوی پس از خروج از ایران در گفت‌و‌گویی تلویزیونی از حسرت خود در باب گذشته و آینده سخن می‌گوید. او اعتقاد دارد که اعطای فضای باز سیاسی زمان‌بندی مناسبی نداشت. می‌شد این پروژه را چندسال زودتر
  • استبداد شاه عامل اصلی انقلاب بود
    «دکتر همایون کاتوزیان» نامی آشنا و البته صاحب‌نظر در چند قلمرو محسوب می‌شود. از قلمرو ادبیات کلاسیک و نوین تا علم اقتصاد و اقتصاد سیاسی، به‌ویژه تاریخ معاصر و همچنین صاحب‌نام در قلمرو
اقتصاد

محمد خاتمی روز پنجشنبه ۲۵ آبان‌ماه، در مجمع عمومی و کنگره انجمن اسلامی مدرسین دانشگاه‌ها گفت: «با کسانی که می‌خواهند جمهوری اسلامی را براندازند، به صورت منطقی مقابله کنید و اگر حاکمان نیز از موازین جمهوریت و اسلامیت سازگار با آن عدول کرده یا منحرف شده‌اند، بیان کنید، تذکر دهید.»

***

به گزارش جماران، بخش‌های مهم سخنرانی او را در ادامه می‌خوانید:

بعد از انقلاب، ایجاد تشکل ها رسما و قانونا منع نشده است، ولی عملا تشکل های کار آمدی به وجود نیامده است. آنچه در عمل پدیدآمده، انجمن های اسلامی است که متأسفانه برای بسیاری از آنها نیز محدودیت‌ها ایجاد شده است و اگر حاکمیت آنها را نپسندیده است، یا تعطیل شده یا با محدودیت ها وفشارهای زیاد مواجه شده اند.

اگر جامعه مدنی و دموکراسی را می خواهیم، پیش از هرچیز(حتی احزاب) باید اصناف به رسمیت شناخته شوند. در شرایطی که صنف و سندیکا به معنای واقعی نداشته باشیم، حزب واقعی و فراگیر هم پدید نخواهد آمد یا کارآیی لازم را نخواهد داشت.

در یک جامعه آزاد و مردمسالار، همه بخش های مختلف جامعه باید نمایندگان واقعی خود را داشته باشند تا از حقوق خود دفاع کنند و در سرنوشت جامعه حضور و مشارکت داشته باشند.

البته در مورد دانشگاهیان(اساتید و دانشجویان) شاید تعبیر «صنف» درست نباشد، ولی می توانند نهاد یا تشکلی چون باشگاه داشته باشند که در آن امکان هم صحبتی، همدلی و همکاری پدیدآید. (فکر می کنم قبل از انقلاب چیزی به نام «باشگاه مهرگان» برای معلمان وجود داشت که کارهای مهمی هم کرد) در بخش دانشجویی هم چنین امکانی می تواند پدید آید که البته در شرایط و موقعیت فعلی بعید وحتی غیرممکن به نظر می رسد. من از ایده آل ها که باید برای رسیدن به آن کوشید صحبت میکنم.

اگر حقوقی سلب می شود و برخوردهای ناروایی صورت می گیرد، انجمن اسلامی نسبت به آن به شیوه مدنی واکنش داشته باشد.

این کار را از موضع اسلامی انجام دهید؛ مگر اگر اسلام و اسلامی که با جمهوریت سازگار است بر کرامت انسان( هر انسانی) پا فشاری نمی کند؟ و حقوق دگر اندیشان را به رسمیت نمی شناسد؟ شما می‌توانید به رغم محدودیت ها، بیانگر درد ها باشید و برای رفع آنها چاره جویی کنید و در این صورت است که جایتان در میان جامعه و بخصوص اصحاب دانشگاه باز می شود. حتی در برابر دردها و مشکلات عموم مردم مسولید.

امروز جامعه به لحاظ معیشت، امید به زندگی و برخورداری از یک زندگی قابل قبول، محیط زیستش و.. با مشکلات بزرگی رو به روست. شما باید اولین کسانی باشید که این مسائل را می شناسد و به آنها توجه دارد. و همچنین از آنچه در دنیای ما می‌گذرد نظیر آنچه امروز بر فلسطینیان مظلوم و مردم بی پناه غزه می رود.

شما عنوان «اسلامی» دارید، به همین دلیل باید در شناخت اسلام و تبیین درست نسبت آن با جمهوری و دفاع از همه وجوه آن پیشتاز باشید. با کسانی که می‌خواهند جمهوری اسلامی را براندازند، به صورت منطقی مقابله کنید و اگر حاکمان نیز از موازین جمهوریت و اسلامیت سازگار با آن عدول کرده یا منحرف شده اند، بیان کنید، تذکر دهید و حتی راههای بازگرداندن آنها را به موازین جمهوریت اسلامی جست و جوکنید و در تحقق ان بکوشید.

print
مقالات
سکولاریسم و لائیسیته
Visitor
0273769
Visit Today : 72
Visit Yesterday : 698