اندیشه ، فلسفه
تاریخ
  • جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران علی‌رضا اردبیلی
    جذابیت ابژه گناه‌آلود حزب توده ایران در کتاب از بازگشت تا اعدام: شیوا فرهمند راد به فاصله اندکی بعداز کتاب قبلی خود به نام “وحدت نافرجام” اثر جدید خود به نام “از بازگشت تا اعدام، حزب توده ایران[۱] و انقلاب ۱۳۵۷” را منتشر
  • تاریخ‌نگاری فمینیستی آزاده بی‌زارگیتی
    استفانی رئول* و کیتلین سی. هامل*، برگردان: آزاده بی‌زارگیتی: تاریخ‌نگاری فمینیستی روشی است برای گردآوری انواع مختلف فمینیسم (از جمله لیبرال، رادیکال، پسااستعماری) همراه با روش‌هایی برای بازگویی تجربیات
  • روایت منصفانهٔ تاریخ؛ تحلیلی کم‌سابقه در فضای فکری ایران
    محمدرضاشاه پهلوی پس از خروج از ایران در گفت‌و‌گویی تلویزیونی از حسرت خود در باب گذشته و آینده سخن می‌گوید. او اعتقاد دارد که اعطای فضای باز سیاسی زمان‌بندی مناسبی نداشت. می‌شد این پروژه را چندسال زودتر
  • استبداد شاه عامل اصلی انقلاب بود
    «دکتر همایون کاتوزیان» نامی آشنا و البته صاحب‌نظر در چند قلمرو محسوب می‌شود. از قلمرو ادبیات کلاسیک و نوین تا علم اقتصاد و اقتصاد سیاسی، به‌ویژه تاریخ معاصر و همچنین صاحب‌نام در قلمرو
اقتصاد

در تابستان 1358 بود که شورای انقلاب اسلامی در یک تصمیم شتاب‌زده و البته انقلابی اعلام کرد بانک‌های ایرانی- در حقیقت دولتی- ملی شدند. همه گروه‌ها و احزاب سیاسی و حتی روحانیون بلندپایه سیاسی به‌ویژه حزب توده از اعلام این خبر سر از پا نشناخته و جشن و شادمانی راه‌انداختند اما آن تصمیم انقلابی 45سال پیش از سوی دولت‌های ایران در دوره‌های گوناگون به عنوان سند زدن همه اقتصاد بانکی به نام دولت شناخته شد.

دولت‌های ایران و نیز نهادهای حاکمیتی بدون اینکه توجه داشته باشند نباید و نمی‌توانند سپرده‌گذاری میلیون‌ها شهروند ایرانی در هزاران شهر کوچک و بزرگ را «مال دولت» بدانند، دهه‌های پی‌درپی است با سپرده و دسترنج شهروندان همچون یک غنیمت بزرگ رفتار می‌کنند. دولت‌های ایران هر جا می‌خواهند با منابع دیگران محبوبیت سیاسی رایگان خریداری کنند از سپرده‌های شهروندان استفاده می‌کنند.

مدیران دولت‌های ایران هر جا پول کم می‌آورند و می‌خواهند به یک گروه سیاسی- اجتماعی کمک کنند به منابع بانک‌ها یورش می‌آورند و تحت عنوان اعتبارات تکلیفی از سپرده‌های شهروندان استفاده می‌کنند. دولت‌های ایران دهه‌های پی‌درپی است که با تعیین قیمت دستوری نرخ بهره بانکی به میلیون‌ها میلیون سپرده‌گذار ستم مالی می‌کنند و پول آن‌ها را زیر قیمت بازار به بنگاه‌های دولتی و بنگاه‌های خصوصی و خصولتی می‌فروشند.

بانک‌های ایران حتی بانک‌های خصوصی هرگز از دستورهای عجیب‌و‌غریب ریاست بانک مرکزی در امان نبوده‌اند. این رفتارها با بانک‌ها در پویش زمان آن‌ها را وادار کرده است از راه‌های رانت‌زا و فسادآلود برای خود درآمد و سودهای قابل اعتنا به دست آورند و رقیب جدی برای بازارهای موازی شوند. حالا و در آستانه انتخابات هشتم تیر 1403 برای فرستادن یک کاندیدا از میان کاندیداهای برگزیده شورای نگهبان باید به رییس دولت بعدی و نیز به کاندیداهای موجود یادآور شد که نفرمایید پول مردم را به ثمن‌بخس در بازارهای غیرشفاف بفروشند.

رییس دولت بعدی هر فردی با هر گرایش سیاسی که هست وظیفه دارد پول مردم را از دسترسی رانت‌خواران دور نگه دارد و قیمت واقعی سپرده‌ها را با توجه به نرخ تورم به پس‌اندازکنندگان اختصاص دهد. به کاندیداها باید گفت اگر شهامت سیاسی دارید و اگر به فکر برطرف کردن سرچشمه‌های فساد هستید باید دست دراز صدها موسسه، نهاد، سازمان، بنگاه دولتی، حکومتی و خصولتی و خصوصی را از پول ارزان قطع کنید. باید به آن‌ها گفت به ذی‌نفعان بگویند نفرمایید پول مردم

print
مقالات
سکولاریسم و لائیسیته
Visitor
0273585
Visit Today : 586
Visit Yesterday : 704