اندیشه ، فلسفه
تاریخ
  • «ما فراموش نمی‌کنیم که این رهایی از بیرون آمد» سون فلیکس کلرهوف
    مقدمه مترجم: امروز ۸ ماه مه، هشتادمین سالگرد شکست آلمان نازی و پایان جنگ جهانی دوم در اروپاست. سالهای متمادی، برای آلمانی‌ها چگونگی توصیف این روز مایه سردرگمی، سوال و مناقشه بود. به مناسبت چهلمین
  • سوریه؛ ظهور و سقوط یک خاندان – دو سعید سلامی
    علی خامنه‌ای در دیدار با مجمع عالی فرماندهان سپاه پاسداران در مهر ماه ۱۳۹۸، سه ماه پیش از ترور قاسم سلیمانی، گفت: «نگاه وسیع جغرافیای مقاومت را از دست ندهید؛ این نگاه فرامرزی را از دست ندهید. قناعت نکنیم به منطقۀ خودمان…این نگاه وسیع فرامرزی، این امتداد عمق راهبردی گاهی اوقات از واجب‌ترین
  • حماسه گیلگمش سیروس اوندیلادزه
    حماسه گیلگمش داستانی حماسی از (بین‌النهرین) است که ماجراهای گیلگمش، پادشاه اوروک، و دوستش انکیدو را روایت می‌کند.: 1 . معرفی گیلگمش: گیلگمش پادشاهی قدرتمند اما ستمگر در شهر اوروک در(بین‌النهرین) (عراق امروزی) است. او دو سوم خدایی و یک سوم انسانی است و از نیرو و زیبایی فوق‌العاده‌ای برخوردار است. با
  • ایران آبستن انقلابی دیگر! (تجارب و بازخوانی انقلاب ۵۷) – هلمت احمدیان
    انقلاب ۱۳۵۷ یکی از عظیم ترین جنبش‌های توده‌ای در تاریخ ایران بود که منجر به سرنگونی رژیم پهلوی شد. اما با وجود این پیروزی اولیه، این انقلاب توسط ارتجاع اسلامی با یاری قدرت های سرمایه داری ربوده شد و ناکام ماند و شکست خوردو نهایتاً به سلطه‌ی یک نظام استبدادی مذهبی منجر گردید. در چهار دهه گذشته
اقتصاد

سه نکته 1– بنظر من بکار بردن نام «انقلاب» برای «جنبش زن زندگی آزادی» دقیق نیست. انقلاب پس از واقعه نام‌ می‌گیرد. این «جنبش زن زندگی آزادی» و یا جنبشِ انقلابی «زن زندگی آزادی» است. بکار نبردن نام و صفت دقیق برای یک پدیده، می‌تواند هم گمراه کننده باشد و هم باعث سوء استفاده از مفاهیم توسط مرتجعین و محافظه‌کارانِ سیاسی شود.

برای دستیابی به خواسته‌های «جنبش زن زندگی آزادی» (جنبش بی‌نظیر تاریخی در خاورمیانه با محوریتِ رهایی زنان) راهِ بسیار بسیار درازی در پیش داریم. جنبش برابری‌خواه همیشه زنده است اما انقلاب‌ها به تاریخ می‌پیوندند و حاکمان جدید آن را نام‌گذاری می‌کنند.

۲- «آزادی زندانی سیاسی- هم‌اکنون؛ لغو شکنجه و اعدام- هم‌اکنون»،

میدانیم: بازداشت، زندان، شکنجه و اعدام اصلی‌ترین و کارامدترین ابزار حکومت‌ها، چه دیکتاتوری و چه دموکراسی‌های موجود برای سرکوب جنبش‌های اجتماعی است.

امروز صحبت از ده‌ها هزار بازداشتی و زندانی سیاسی در ایران است که در مکان‌های نامعلوم و در شرایط مخوفی زیر فشار و شکنجه بسر می‌برند؛ همانند اوایل دهۀ ۱۳۶۰ در زندان‌های جمهوری اسلامی که با خشن‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین روش‌ها نه تنها بسیاری از زندانیان را شکستند و کشتند بلکه سال‌هاست حاکمان جنایتکار بر زین قدرت نشسته‌اند.

تمرکز مبارزه روی «آزادی زندانی سیاسی- هم‌اکنون؛ لغو شکنجه و اعدام- هم‌اکنون»، می‌تواند به‌عنوان خواسته‌ای مشترک برای طیفِ وسیعِ افراد و کانون‌های «آزادی‌برابری خواه» برای همکاری و همراهی باشد. آکسیون‌های اعتراضی نه در غالب فعالیت‌های بوروکراتیک بلکه آکسیون‌های گسترده و مداومِ خیابانی حول فقط این مسئله، به شرط حضور هرچه بیشتر افراد و کانون‌هایی که هویت خود را با «آزادی‌برابری خواه» تعریف می‌کنند، می‌تواند صدایی رسا در مقابل بلندگوهای شکنجه‌گران دیروز، امروز و فردا شود.

نگاهی به مبارزات کنفدراسیون دانشجویان ایرانی خارج و نیز مردم ایران، قبل از انقلاب ۱۳۵۷ که همواره شعار «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» از اصلی‌ترین و تأثیر گذارترین شعارهای آن دوران بود، اهمیت این مسئله را روشن‌تر می‌کند.

۳- پیشنهاد یک مفهوم: وقتی می‌گوییم «آزادی خواه و برابری طلب» انگار دو چیز هستند. فکر می‌کنم مفهوم «آزادی‌برابری خواه» بدون “و”، “ویرگول” و “خط تیره” برای ما، طیف وسیعی که هویت برابری خواهی رادیکال برای خود قائل هستیم، مفهوم مناسب‌تری باشد. هرچند تغییری کوچک است اما نو و در برگیرندۀ یک خواسته است: آزادی‌برابری.

عباس گوهرزاد-قیائی

اول آپریل ۲۰۲۳ – ۱۲ فروردین ۱۴۰۲

print

مقالات
محیط زیست
Visitor
0195743
Visit Today : 303
Visit Yesterday : 718