مرگ سخت جامعه زیر سایه نابرابری ها

از سوی دیگر اما گروه‌هایی که به توزیع درآمدهایی که راه به سوی کاهش نابرابری داشته و دارند نیز در دوره‌هایی با روزهای دشوار در حمایت از سازوکارهای خویش روبه‌رو می‌شوند و با بهت‌زدگی به مقوله برابری و نابرابری نگاه می‌کنند. دنیای امروز اما به سویی می‌رود که همه‌اندیشه‌های پیش‌برنده جامعه‌های انسانی خود را در زمین هواداری از نابرابری‌گرایی دور می‌کنند. واقعیت این است که در جامعه‌های برابری‌گرا زندگی آسان‌تر و با ریسک‌های کمتر روبه‌رو است.

اما باید نگاه کرد و دید در جامعه‌ها نابرابری چگونه زاد و رشد را تجربه می‌کند. در جامعه‌هایی که قدرت نهادمدنی همسنگ نهاد دولت است امکان اینکه نابرابری از راه رانت و فساد پدیدار شود کمتر از جامعه‌هایی است که رانت و فساد ریشه‌دار شده و دولت‌ها و حکومت‌ها نمی‌خواهند یا نمی‌توانند بساط فساد را برچینند. با کمال تاسف باید گفت جامعه امروز ایران برخلاف شعارهایی که درباره دادگستری و برچیدن ستم سرچشمه گرفته از نابرابری داده شده و می‌شود دیوار نابرابری هر روز بلند و بلند‌تر می‌شود. این نابرابری که روزگاری با توجه به شرایط تکنولوژیک و نیز در فقدان شبکه‌های اجتماعی دور از چشم‌ها بود حالا در برابر دیدگان شهروندان قرار دارد و جوانان ایرانی و نیز بقیه جامعه را آزار می‌دهد.

دیوار بلند نابرابری فزاینده روح و روان جامعه را فرسوده می‌کند و راه‌هایی برای فرار می‌سازد که به افزایش خشونت و بی‌تفاوتی منجر می‌شود. در جامعه ایرانی کسانی که به هر دلیل و از هر راه به اطلاعات درباره ارز و سود بانکی و تعرفه‌های تجاری و نیز پیمانکاری‌های دولتی دسترسی دارند با توجه به تفاوت قیمت‌ها می‌توانند و توانسته‌اند به درآمدهای نجومی از راه‌های نادرست و با اتکا به رانت و فساد دست یابند و بر دردهای مردم بیفزایند.

سیاست‌های نادرست اقتصادی رانت‌ساز درآمدها را به گوشه و کنارهایی می‌راند که کلید آن‌ها در دست یک گروه کوچک است. نابرابری فزاینده امروز که برپایه دسترسی به اطلاعات و منابع است ریشه شادابی و سرزندگی در این سرزمین را خشک کرده و می‌رود که کشوری با اکثریت افسرده برجای بگذارد.