یک حرف تکرارى و تقریباً مسلم در سیاست خارجی این است که ما در دنیایی جهانی‌شده زندگى مى‌کنیم. کمدهاى ما پر است از لباس‌هایى که در کشورهای دیگر دوخته شده‌اند؛ وسایل الکترونیکی و خودروها اغلب دور از محل زندگی مصرف‌کنندگان مونتاژ می‌شوند. سرمایه‌گذاری ایالات متحده به بازارهای آسیایی سرازیر می‌شود و هندی‌ها برای تحصیلات تکمیلی به ایالات Continue reading →

اگر شما تازه با نظریه‌ی سوسیالیسم آشنا شده باشید احتمالاً تصورتان این خواهد بود که از نظر سوسیالیست‌ها، سرمایه‌داران افرادی آزمند هستند ــ به عبارت دیگر، مالکان و رئیسان افرادی خودخواه و بی‌اخلاق‌اند که از روی زیاده‌خواهی می‌کوشند تا آنجا که می‌توانند ثروت بیندوزند. اما بسیاری از اندیشمندان چپ‌گرا، به ویژه مارکسیست‌ها، مخالف این نظرند. برای مثال، ویوِک Continue reading →

برای آن دسته از کارگرانی که کنجکاوند بدانند چرا دستمزدشان در دهه‌ی گذشته افزایش نیافته ــ حال آنکه درآمد برخی، از جمله فوتبالیست‌ها، سر به فلک کشیده است ــ تارنمای بانک انگلستان پیامی اطمینان‌بخش دارد: «روشی برای فهم این آشفتگی وجود دارد: نظریه‌ی اقتصادی عرضه و تقاضا». تارنمای بانک «راهنمای احمقانه»ای برای اقتصاد ارائه می‌دهد که در آن Continue reading →

جوئل میگدال در کتاب دولت در جامعه اشاره جالبی دارد که سازمان هایی به بزرگی دولت ها علی‎الاصول نباید خیلی دوام داشته باشد؛ اندازه هر سازمانی اگر از حدی بگذرد هزینه هماهنگی در آن به اندازه ای بالا می رود که پیامدی جز فروپاشی نخواهد داشت. اما دولت ها علیرغم این اندازه بزرگ همچنان وجود دارند و چه بسا روز به روز بزرگ تر هم می شوند. علت چیست؟ میگدال در کنار دیگر عوامل به یک عامل اصلی اشاره می کند: افسانه ها و اسطوره ها! Continue reading →

چه در داخل یک کشور و چه در روابط خارجی آن، رشد و توسعه اقتصادی تابع سهیم کردن است و این در DNA ما نیست. غرب از طریق اصل تفکیک قوا، قوۀ قضائیه مستقل، نظام حقوقی فراگیر و قانون گرایی، سهیم کردن را نه تنها به یک امر ضروری تبدیل کرده است. چین مردم خود را مجبور کرده تا در پیشرفت امور، این روحیه را داشته باشند. در غرب، ترس از قانون و در چین ترس از حکومت، مردم را به این سو سوق می دهد. رشد و توسعه اقتصادی کاری جمعی است. تمام نهادهایی که کار می کنند تا کالایی ساخته شود باید باهم هماهنگ باشند. بانکها باید به ضرورت های کار بخش خصوصی حساس باشند. Continue reading →

انبوهی از سوسک‌های شب‌تاب با هجوم به باغچه‌ی خانه‌ام

آن را به گونه‌ای بی‌سابقه زینت بخشیده‌اند،

مجذوب هوایی عاری از حرص و طمعِ خودخواهانه‌ی ما، Continue reading →

گرچه غالباً سه هدف افزایش رشد اقتصادی، افزایش اشتغال و کاهش تورم در صدر اهداف اقتصادی ذکر می‌شوند؛ اما معمولاً از بین این سه هدف، رشد اقتصادی یا دو پیامد آن؛ یعنی افزایش تولید ناخالص داخلی یا افزایش درآمد سرانه، در صدر این سه هدف ذکر می‌شوند. از این رو به ما Continue reading →

فساد اقتصادی در ایران امروز مبدل به پدیده‌ای کاملاً نظام مند و”سیستماتیک” شده  و تمامی ارکان حاکمیت نظام اسلامی را فرا گرفته است. آغاز این فرآیند به پایان دهه شصت و روزهای پس از پایان جنگ ایران و عراق بر می گردد که با شکل گیری نخستین ساختار مافیایی امنیتی-نظامی در کشور همراه بوده است. اکنون دیگر در نظام بر خاسته از ولایت فقیه واژه “اقتصاد ملی” معنای خود را از دست داده است. مجموعه نهادهای غیر انتخابی زیر Continue reading →

گزارش جدید بانک جهانی با تمرکز بر «چشم‌انداز فقر و نابرابری» مهر تأییدی است بر آن‌چه اقتصاددانان در سال‌های گذشته مطرح کرده‌اند؛ این‌که جامعه‌ ایران با سرعت به سمت فقر بیشتر حرکت می‌کند. گزارش بانک جهانی با اشاره به این‌که اقتصاد ایران پس از دو سال دست و پنجه نرم کردن با رکود اقتصادی، بهبودی نسبی را در نیمه دوم سال ۲۰۲۰ تجربه کرده، نوشت: این بهبود را می‌توان نقطه پایان رکود اقتصادی Continue reading →

در «اشاره»‌هایی که در ابتدای قصه اول و دوم نوشتم، درباره انگیزه نوشتن این قصه‌های سه‌گانه سخن گفتم. در این بخش سوم قصد داشتم قصه مرتضی و راضیه را منتشر کنم؛ تا در قالب روایت قصه‌ی زندگی زوج سفیدی که با آنها گفت‌وگو کرده‌ام (و از تلخ و شیرین ازدواج سفیدشان و آینده سختی که برای خود متصورند و Continue reading →

(تقدیم به زنان افشاگر آزارهای جنسی و جوانان پناه‌برده به ازدواج سفید) اشاره: این قصه‌ها را مهر ماه پارسال نوشتم. در همان دوره‌ای که زنان ایرانی به جنبش «#من-هم» پیوستند و دست به افشای تجربه‌های خود از آزار جنسی زدند. در واقع دو قصه اول مقدمه بخش سوم است که بحثی است درباره شیوه مدیریت اجتماعی در Continue reading →

(تقدیم به زنان افشاگر آزارهای جنسی و جوانان پناه‌برده به ازدواج سفید) این قصه‌ها را مهر ماه پارسال نوشتم. در همان دوره‌ای که زنان ایرانی به جنبش «#من-هم» پیوستند و دست به افشای تجربه‌های خود از آزار جنسی زدند. در واقع دو قصه اول مقدمه بخش سوم است که در آن به بهانه افشاگری‌ آزارهای جنسی، بحثی را مطرح کرده‌ام درباره شیوه مدیریت اجتماعی در جمهوری اسلامی که حاصل آن چیزی نبوده است جز گسترش بی‌اخلاقی و فساد. خودم هم نمی‌دانم چرا این نوشته‌ها را همان زمان منتشر نکردم، شاید طولانی بودن، ناپخته بودن متن یا حتی ترس از واکنش تند مقامات. اما این که الان منتشر می‌کنم، به Continue reading →

دربارۀ جون رابینسون که در دانشگاه کمبریج، همزمان، علیه زن‌ستیزی و بازار آزاد برخاست. کسی تردیدی ندارد که کتاب نظریۀ عمومی جان مینارد کینز از تأثیرگذارترین کتاب‌های قرن بیستم در عرصۀ سیاست‌گذاری اقتصادی بوده است. اما کمتر کسی می‌داند که کینز به‌تنهایی این کتاب را ننوشته است، بلکه مباحث آن در گفت‌وگو با سایر همکاران او، و از جمله، اقتصاددانِ Continue reading →

تعریف ماهیت و نقش عمومی علم جامعه‌شناسی، از آغاز تکوین این علم تاکنون همواره امری مناقشه‌برانگیز و مورد بحث بوده است. چه در میان آنانی که بیرون از دایره علوم اجتماعی به طور کلی ایستاده‌اند، چه در میان خودِ اهالی آن و جریان‌های موجود در جامعه‌شناسی. «خودآگاهی» جامعه‌شناسی چه به عنوان علمی دانشگاهی، چه به عنوان بینشی خاص در تحلیل مسائل اجتماعی و سیاسی روز و چه در مقام یک گفتمان مجزا در میان سایر علوم انسانی و تجربی، تقریباً همیشه و در همه‌جا یک معضل بوده که بحث‌های زیادی را به دنبال خود آورده است. Continue reading →

1– قواعد بازی جهانی، حاصل برآیند تنازع قدرتها‌ست. تغییر قواعدِ بازی بنفع خود بدون کسب برتری اقتصادی/نظامی ممکن نیست. آمریکا با بهره از اقتصاد قوی، توان نوآوری، دست برتر در هر دو ‌جنگ‌ جهانی، جنگ سرد و ایجاد بلوک غرب، نظم موجودِ آمریکائی و‌ دلار محور را هوشیارانه آجر به آجر ساخت و چند دهه حفظ کرد. 2- انگلیس، فرانسه و اروپای غربی شرکای این کمپانی بودند. آلمان، ژاپن و کره در سایه آن Continue reading →