سانریسا اندرسون در دوران کودکی در خانه‌ای بزرگ شد که وضع نابسامانی داشت. وقتی هشت ساله بود پدر و مادرش از هم جدا شدند و او با مادرش به کُلُرادو اسپرینگز نقل مکان کرد. مادرش همه چیز را ذخیره می‌کرد. علت این امر شاید غم و اندوه ناشی از طلاق بود یا شاید عادتی بود که بر اثر اعتیاد به مواد مخدر و مشروبات الکلی بدتر شد. روی میز آشپزخانه آنقدر لباس تلنبار شده بود که تا سقف می‌رسید، لباس‌هایی که Continue reading →

بحران های فراگیر مانند کرونا، فرصتی هستند که ساز و کار نهادهای حکمرانی در جامعه برای عموم آشکار شود و امکانی برای نقد، اصلاح و یا تغییر و توسعه آنها فراهم کند. در بحران ویروس کوید ۱۹ در جامعه ما بود که در همان روزهای آغازین هجمه سنگینی از همه جهات بر ذهن و زندگی مردم هجوم آورد: از یکسو ابهام در شناخت درست این بیماری و راه های پیشگیری و درمان آن، مردم را عمیقا به هراس انداخته بود. از سوی دیگر ضعف عملکرد نهادهای متولی در تامین مواد اولیه بهداشتی و همچنین تضمین دسترسی به این مواد، سبب نگرانی عمیقی نسبت به تامین امنیت جانی مردم در برابر این بیماری شد، گویی بحران Continue reading →

چند سال پیش، دانشمندان گفتند تنهایی «جذام قرن بیست‌ویکم» است و از «همه‌گیری جهانی احساس تنهایی» خبر دادند. اما هیچ کشوری برای این «جذام همه‌گیر» شهرها را تعطیل نکرد و در بیمارستان‌ها هم آشوبی به پا نشد. آدم‌های تنها همیشه از این ناراحت بوده‌اند که هیچ‌کس مشکلشان را جدی نمی‌گیرد. برای آن‌ها همه در حکم غریبه‌هایی هستند که درکشان نمی‌کنند و حرفشان را نمی‌فهمند. اما شاید این روزها، آدم‌های تنها سختی کمتری را تحمل می‌کنند. لابد پیشِ خود، می‌گویند «بالأخره بقیه فهمیدن تنهایی یعنی چی». جیل لپور تاریخچه‌ای بر تنهایی نوشته است. Continue reading →

نخستین بار که شجریان را در «تالار کوچک» رودکی در سال ۱۳۵۳ دیدم بی‌اختیار در خاطرم گذشت که چگونه صدایی چنین رسا و پر طنین از جثه‌ای چنین کوچک بر می‌آید. در کنسرتی همراه با سنتور فرامرز پایور و شاید کمانچه‌ی اصغر بهاری و تار هوشنگ ظریف می‌خواند. پس از پایان برنامه از در پشت صحنه بیرون آمد و با فروتنی توأم با اعتماد به نفسی که در خمیره‌ی او بود، با جمعی از دوست‌دارانش سخن گفت. در آن سال‌ها که آغاز موج نوینی در موسیقی ایران نسل تازه‌ای از نوازندگان و خوانندگان را به صحنه آورده بود، رفتار بی تکلف شجریان نشان از ظهور آوازه‌خوانی می‌داد که در راه وصول به اوج هنر خود در سال‌ها و Continue reading →

نواندیشان اسلامی در ایران چه دیدگاه و تعاملی با آیین‌های بابی و بهائی دارند، و ورای توجه به حقوق شهروندی بهائیان در سال‌های اخیر، چقدر با تاریخ و اندیشه‌های بابی و بهائی، آشنایی دارند؟ این شناخت تا چه حد ضروری است؟ این پرسش‌ها را با صدیقه وسمقی، اسلام‌پژوه و تحلیل‌گر مسائل اجتماعی، مطرح کرده‌ایم. خانم وسمقی، اگر موافق‌اید گفتگو را با یک سؤال شخصی شروع کنیم. کمی درباره‌ی تحصیلات خود بگویید و اینکه آشنایی شما با جنبش بابی و آیین بهائی به چه زمانی باز‌می‌گردد؟ Continue reading →

«تاریخ به انسان‌ها می‌آموزد، که انسان‌ها از تاریخ نمی‌آموزند» مهاتما گاندی به گزارش خبرگزاری‌ها دوشنبه ۹ نوامبر ۲۰۲۰ شرکت بایون‌تِک (BioNTech) مستقر در شهر ماینس آلمان و کنسرن امریکایی «فایزر» خبر دادند که فاز سوم آزمایش بالینی واکسن کرونا (BNT162b2) با شرکت بیش از ۴۳ هزار داوطلب از شش کشور، آلمان، آمریکا، برزیل، آرژانتین، ترکیه و آفریقای جنوبی که در دو نوبت به فاصله سه هفته تزریق شده، با اثر بخشی ۹۰ درصدی به پایان رسیده است. Continue reading →

سازمان امنیت و اطلاعات هلند (AIVD) به فعالین و مخالفان سیاسی حکومت ایران که ساکن هلند و دیگر کشورهای اروپایی هستند در مورد سفر به کشورهای تحت نفوذ ایران هشدار داد. طبق هشدار سازمان امنیت هلند ایرانیان با خطر ربوده شدن و استرداد به ایران روبه‌رو هستند.حبیب چعب معروف به اسیود رهبر پیشین «جنبش مبارزه عربی آزادی‌بخش الأحواز»  سازمان امنیت و اطلاعات هلند (AIVD) پنج‌شنبه ۱۲ نوامبر / ۲۲ آبان در پاسخ به پرسش‌های خبرگزاری هلندی آخروس (Agros) و با در نظر گرفتن ربودن حبیب چعب (اسیود)، شهروند ایرانی-سوئدی و از رهبران «جنبش مبارزه عربی آزادی‌بخش الأحواز» در ترکیه و Continue reading →

بزرگ‌ترین بنیادهای خیریه‌ی جهان عبارت‌اند از بنیاد بیل اَند مِلیندا گیتس (BMGF)، وِلکام تراست (Wellcome Trust) بنیاد نوو نوردیسک (Novo Nordisk)، بنیاد اُپِن سوسایتی (Open Society) و بنیاد فورد (Ford). ابعاد، نفوذ جهانی و تأثیر این بنیادها سالانه افزایش می‌یابد، و مبالغ اهداییِ سه بنیاد نخستین بالغ بر 100 میلیارد دلار Continue reading →

روزنامه ها که رقبای سرسختی چون شبکه های اجتماعی و سایت های خبری را پیش روی خود می بینند، بخش مهمی از چشم انداز رسانه ای جهان را در دست دارند و کارشناسان، آنها را یکی اثرگذارترین ابزارهای اطلاعاتی در عصر حاضر می دانند. با همه این توضیحات باید پذیرفت که دیجیتالی شدن زندگی مردم تاثیر فراوانی در این زمینه برجا گذاشته است و همین مساله باعث شده از دهه ۲۰۰۰ میلادی به بعد تعداد مشترکان روزنامه ها کاهش یابد. این روند به گونه ای دنبال شده است که برخی روزنامه های بزرگ در آستانه ورشکستگی به سر می برند و تعداد زیادی از هفته نامه ها نیز برای همیشه از عرصه رسانه Continue reading →

فقط رنگ چشم یا شکل دماغمان نیست که از پدر و مادرمان به ما می‌رسد، در واقع، عقاید، رفتارها و نوع مواجهۀ آن‌ها با ما تأثیری بسیار عمیق بر شخصیت ما می‌گذارد. تأثیری که خودش را در دوستی‌ها و عاشقی‌هایمان و در تربیت کودکانمان نشان می‌دهد. روان‌شناسان مدت‌هاست که دربارۀ تجربۀ کودک از والدینش تحقیق می‌کنند. آن‌ها می‌گویند سبکِ دلبستگی ما به آن‌ها می‌تواند پیش‌بینی‌ کند که خودمان چگونه والدینی خواهیم شد. اما آیا اگر پدر و مادری بی‌توجه یا بی‌عاطفه داشتیم، لزوماً خودمان هم چنین خواهیم شد؟ Continue reading →

در سال 1938، مجموعه‌ای از سخنرانی‌های هشداردهنده‌ی وینستون چرچیل درباره‌ی جنگ قریب‌الوقوع با آلمان با این عنوان منتشر شد: «وقتی بریتانیا در خواب بود.» به این هشدار به موقع توجه نکردند و دنیا بهای گزافی پرداخت. جان میکل‌تووِیت و آدریان وولدریج، نویسندگان کتاب «ندای بیداری»، هدف مشابهی دارند: آنها می‌خواهند توضیح دهند که کووید-19 و پیامدهایش چطور ضعف غرب را برملا کرده است و چرا باید هر چه سریع‌تر این ضعف را برطرف کرد. سبک نگارش آنها ممکن است به اندازه‌ی چرچیل متصنع و متکلف نباشد اما پیام‌شان به همان اندازه مهم است. Continue reading →

در قیاس با شاهکارهایی که در خصوص جنایات مرتکب‌شده طی جنگ جهانی دوم ساخته شده‌اند، از جمله فهرست شیندلر، به کارگردانی اسپیلبرگ، پیانیست به کارگردانی رومن پولانسکی، خداحافظ بچّه‌ها Au revoir les enfants ساخته‌ی لویی مال، و بیا‌-و-ببین ساخته‌ی کارگردان روس، اِلم کلیمُف، پسری با پیژامه‌ی راه‌راه آنقدرها هم سنگین، جدّی، دل‌خراش و سیاه در نظر نمی‌آید؛ لیکن، تمرکز ویژه‌ی فیلم بر سفر سریع و دردناکِ «کودکی» از بطن فلاکت‌ها و مصیبت‌های بزرگ‌سالی قابل تحسین است (البتّه چه کسی می‌تواند پیاده‌روی شبح‌وار و روحانی آن دخترک سرخ‌پوش را در فهرست شیندلر درست وسط قاب تصویر Continue reading →

به گزارش سی ان ان ،علیرغم انکه تمام رسانه های امریکایی جو بایدن را رییس جمهور امریکا معرفی کرده اند و اکثر رهبران سیاسی جهان به وی تبریک گفته اند دونالد ترامپ در چند رشته توییت، باز هم روند و سلامت انتخابات ریاست جمهوری آمریکا را زیر سوال برد.و مدعی شد که انتخابات به سرقت رفته است .دونالد ترامپ در توییت‌های جدید خود نوشت ما باید به رای‌ها نگاه کنیم؛ این تازه آغاز ماجرا است؛ ما باید به اتهامات مربوط به تقلب دقت کنیم؛ کلی شواهد داریم که نشان می‌دهند در انتخابات تقلب شده است؛ ما در تاریخ این کشور کلی مشکلات در مورد انتخابات داشته‌ایم؛ در پنسیلوانیا شما دستوری داشتید که Continue reading →

از اندیشه‌های کلیشه‌ای و موردپسند حوزه‌ی سیاسی وابسته دانستن همه‌کس و همه‌چیز از خوب و بد به خود به‌شکل مثبت یا منفی است. نوعی خودمحوری و خودشیفتگی بی‌دلیل و بی‌پایه. همچنین کسانی که به این حوزه، چه در قالب موافق یا مخالف، چه در حوزه‌ی اجرا و مدیریت یا چه در حوزه‌ی فکری و آکادمیک تعلق دارند دچار همین خودمحوری می‌شوند. اینجا اشتباهی پیش می‌آید و آن این است که امر سیاسی را نه در معنای قدرت و قدرت را به معنای نتیجه‌ی سازوکارهای اجتماعی ببینیم، بلکه گرایش بدان داشته باشیم که همه‌جا رد پا و از آن بدتر نشانه‌هایی از «توطئه» سیاست ِ سیاستمدارانه و قدرت مطلق Continue reading →

برخلاف برخی از جوامع که در آن به سنت به مثابه امری معطوف به گذشته، نگریسته می شود در جامعه ما نگاه به سنت به دلیل حضور توامان و همزمان سنت و امر مدرن در بستر زیستی، نگاه به سنت نگاهی معطوف به گذشته نیست و سنت در منظر مردم به اندازه امر مدرن، معاصر است. بسیاری از این شرایط با عنوان “برزخی بودن” یاد می کنند. بدین معنا که آحاد مردم و به خصوص زنان در برزخی از سنت و مدرنیته قرار دارند. یکی از نشانه های برزخی بودن جامعه ما آن است که عناصر سازنده ایدئولوژی سنت همچنان در فرهنگ و روحیات افراد جامعه زنده اند در حالی که تاخری زمانی میان ایدئولوژی سنت و واقعیات Continue reading →

ولادیمیر فِدِرُویچ مینورسکی(۱۸۷۷-۱۹۶۶م) بخش مهمی از زندگانی خود را در ارتباط با ایران سپری کرد؛ حدود شانزده – هفده سال آن، از اوایل قرن بیستم تا پیش آمد انقلاب ۱۹۱۷ روسیه، در چارچوب مجموعه‌ای از مناصب دیپلماتیک در ایران که زمینهٔ اصلی آشنایی و دلبستگی وی را به فرهنگ ایران فراهم آورد و آنگاه تداوم پُربار این آشنایی و دلبستگی در خلال یک دورهٔ طولانی از تدریس و تتبع در مراکز دانشگاهی و شرق‌شناسی اروپایی و انتشار مجموعه‌ای از مقالات و کتب گران‌بها دربارهٔ تاریخ و جغرافیای تاریخی ایران. Continue reading →

اگر با ورود ما کسی سرش را برنگرداند، حرف که می زنیم جواب ندهد، یا هر کاری بکنیم محل نگذارد، بلکه هرکسی را می بینیم ما را «مُرده» فرض کند و طوری برخورد کند انگار وجود نداریم، چیزی نمی گذرد که نوعی احساس خشم و درماندگی نومیدانه وجودمان را پر می کند، احساسی که در برابر آن خشن ترین شکنجه های جسمانی تسکین آمیز می نمایند؛ چون باعث می شود فکر کنیم هر گناه کبیره ای هم از ما سر زده باشد، باز تا آن حد سقوط نکرده ایم که مستحق هیچ گونه توجهی نباشیم. (James 1890/1950, pp. 293-94) Continue reading →

یکی از شدیدترین تأثیرات بیماری همه‌گیر کووید-19، پس از تلفات و خسارات وحشتناکش بر زندگی انسان، بر آزادی ما بوده است. در همه‌ی جهان فعالیت‌های مردم به شدت کاهش یافته، دولت‌ها زاغ سیاه مردم را چوب می‌زنند و در همه کارهایشان آنها را زیر نظر دارند. این امر بر قابلیت‌های ما برای تأمین معیشت، تحصیل و حتی حضور در کنار عزیزان در پایان عمرشان اثر گذاشته است. به نظر می‌رسد که آزادی یکی از بزرگ‌ترین قربانیان این ویروس است. Continue reading →