در آزمون انتخابات ریاست‌جمهوری۱۴۰۰ پیروز شویم!‏ جمشید اسدی

«رای من کو؟» پرسش مردم از نظام و «رای، بی رای!» نشان گسست از آن بود. انتخابات ریاست جمهوری ۲۸ ‏خرداد ۱۴۰۰ آزمون و چالش این گسست است. اگر نرخ مشارکت گرد ۵۰ درصد باشد، آزمون را نظام ولایی برده است. چون پیش از این هم، در انتخاباتی که به ‏دور دوم ریاست‌جمهوری ‌هاشمی رفسنجانی و دور نخست حسن روحانی انجامید، میزان مشارکت گرد ۵۰ درصد بود و ‏نظام باقی ماند‎.

نرخ مشارکت اما، اگر زیر ۴۰ یا همچنان که نظرسنجی‌هایی برآورده‌اند گرد ۳۰ و ۲۰ و به ویژه ۱۰ درصد ‏باشد، مردم برنده انتخابات خواهند بود و با دستی پر به راه گذار از نظام ولایی می‌روند. مردم اما، هنوز چالش ‏انتخابات را نبرده‌اند.

برآورد نظرسنجی‌ها و زبان هراسنده پایوران نظام نشان از تحریم گسترده انتخابات دارند. اما نظرسنجی رای ‏گیری نیست و بارها شده که شمارش همخوان برآورد نباشد. به نتیجه نظرسنجی‌هایی که با روش علمی برگزار می‌‏شوند می‌توان بدان باور داشت. اما آگاهی از نتیجه نظرسنجی ممکن است به تغییر رفتار فرد انجامد. مثلا رای دهنده‌ای ‏ای بدین دلیل که نظرسنجی‌ها نامزد دلپسند او را برنده اعلام کرده‌اند، خیال اش آسوده شود و رای ندهد و همین نتیجه ‏را دگر کند.

از همین روی، آسودگی خیال بسیاری در اپوزیسیون که از همین امروز به انتظار رسوایی انتخاباتی نظام ولایی ‏نشسته‌اند نگران‌کننده است. هم‌آوردی که از پیش حریف را شکسته خورده پندارد مبارزه درخوری نمی‌کند و‌ای بسا ‏آن را ببازد. به گواه رسانه‌های اجتماعی، هواداران شرکت در انتخابات فعال تر از پیش شده‌اند.

اگر هواداران تحریم تکاپو نکنند و میدان را به حریف واگذارند، در آزمون انتخابات پیروز نخواهند شد. نرخ ‏مشارکت گرد ۴۰ درصد پیروزی کوچکی است. ۳۰ درصد نشانه گسست مردم از نظام است. ۲۰ درصد مدرک جهان ‏پسندی است که نظام ولایی تنها با بگیر و ببند و بکُش مانده است. ۱۰ درصد آغاز فروپاشی است.

از همین رو، تا به آخرین لحظه می‌بایستی کوشید و نه تنها رای نداد، بلکه همسایه، خویشاوند، دوست و آشنا و هر ‏کس دیگر را هم به تحریم انتخابات برانگیخت و گفت که:

هم میهنان‎!‎‏ انتخابات ریاست جمهوری ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ نظام ولایی را تحریم کنید،‎ ‎چون انتخابی در کار نیست. چند ‏نفری از خودی‌ها را به میدان فرستاده و از ما می‌خواهند به ایشان رای دهیم تا حکومت خود را برای بریز و بپاش و ‏بگیر و ببند مستحکم تر کنند. اصل استصوابی شورای نگهبان نه تنها راه را بر بسیاری از ایرانیان به دلیل جنسیتی و ‏قومی و دگر باوری بسته، بلکه دیگر حتی پایوران نظام را هم در صورت کوچک شک و تردیدی کنار می‌گذارد‎.

ایرانیان!‌ انتخابات را تحریم کنید و نگذارید سران نظام ولایی به جهانیان بگویند شرکت مردم در انتخابات نشانه ‏دوستداری نظام است. با تحریم انتخابات، به ایران و انیرانی پیام روشن دهید که این نظام خودکامه را نمی‌خواهید‎.

پدران و مادران! در رای گیری ساختگی شرکت نکنید چون نظام و دولتی آن را برگزار می‌کند که فرزندان ایران ‏زمین را در دی ماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸  و نیز پیش و پس از آن بگرفت و ببست و بکشت‎.‎‏ رای ندهید چون هنوز سوگوار ‏کشته‌ها، نگران زندانیان و چشم به راه تبعیدیان هستیم‎.

شیر زنان! در رای گیری نظام زن ستیز شرکت نکنید. چون شایسته تر از آن آید که جمهوری اسلامی حکم کند چه ‏بپوشید، از کدام قیم پروانه گیرید و همچنان گرفتار تبعیض در قوانین خانواده، کیفری، و کار بمانید‎.

رنگین کمان ایران زمین! یک رای هم به صندوق نیاندازید. جهانیان و سازمان ملل همواره از اعدام‌ها و ناپدید شدن ‏زندانیان سیاسی و تبعیض‌های آموزشی و بازرگانی و دینی علیه اقلیت‌های ایرانی گزارش می‌دهند. با عدم شرکت در ‏انتخابات تجربه تلخ زندگی در کشور خود را فریاد زنید و مهر گواهی بر گزارش‌های بین‌المللی زنید.

دستمزدبگیران! رای ندهید چون با هر رئیس جمهوری که آمد و رفت فقیر تر و سفره خانواده تان کوچک تر شد. ‏درآمد نفتی کشورمان از آغاز به وجود آمدن جمهوری اسلامی تا به کنون به ٢٥٠٠ میلیارد رسید و شما اما، سال به سال ‏ندارتر شدید. به دست خود به دستبرد به اموال ملی پروانه ندهید. دستمزد بسیاری از کارگران ایرانی زیر خط فقر است. ‏حقوق بسیاری را هم تا ماه‌ها نمی‌پردازند. اگر تاکنون وعده و وعیدها را پذیرفته اید، زین پس نپذیرید.

بازنشستگان، از کار افتادگان، بیکاران! این انتخابات را به هیچ انگارید. شما در سختی و رنج اید و می‌دانید که ‏صندوق‌های بیمه بازنشستگی و از کار افتادگی و بیکاری غارت می‌شوند. ماموران نظام ولایی نمایندگان کوشنده صنفی ‏و مدنی و نیز معترضین شما را می‌زنند و می‌بندند و شکنجه می‌کنند و گاه می‌کُشند‎.

دولتیان و دیوانیان! خود را از انتخابات نمایشی خرداد ماه کنار کشید و پشتیبان حکومتی نشوید که سفارت خانه‌ها ‏را مخفی گاه ترور می‌کند، ده‌ها خانواده را در پی موشک اندازی به هواپیمای مسافربری برای همیشه به سوگ می‌‏نشاند و ثروت ایران را برای ستیزه با کشورهای همسایه به حساب شبه نظامیان می‌ریزد. هر دولتی در نظام ولایی،  نه ‏تنها نام پرآوازه ایران را لکه دار، بلکه در پی تنش افروزی با جهان، مردم را همواره گرفتار تحریم و سختی اقتصادی می‌کند‎.

سرداران و سربازان و جانبازان! رای بی رای. مگر نه این که سوگند خورده اید تا پای جان پاسدار ایران و ایرانی ‏باشید؟ نپذیرید که نظام ولایی شما را به سرکوب و کشتار هم میهنانی بفرستند که از تنگدستی و فشار و تقلب به ستوه ‏آمده و خواستار دادخواهی‌اند. رای ندهید و سینه خود را برای پشتیبانی از برادران و خواهران سپر کنید.

خدا باوران مسلمان! نزدیک صندوق‌های رای نشوید. پشتیبان معنوی نظامی نباشید که بیشینه ایرانیان را از دین و ‏معنویت رماند و برای نخستین بار در تاریخ ایران «دادگاه ویژه روحانیت» بر پا کرد.

اصلاح طلبان! از صندوق رای کناره گیرید چون حتی میان «بد» و «بدتر» هم انتخابی نیست. چنانکه در انتخابات ‏پیش از این هم که روحانی «بد» به جای رئیسی «بدتر» انتخاب شد، «بد» هیچ کار نکرد و «بدتر» هم بماند و حتی ‏ارتقاء مقام یافت و می‌رود تا همه کاره شود.

مصلحت اندیشان! در انتخابات شرکت نکنید چون بر پایه اصول ۱۰۷ و ۱۱۰ قانون اساسی اسلامی، رهبر رئیس ‏کشور و فرمانده کل نیروهای مسلح است و به گفته رئیس جمهورهای پیشین و نیز حسن روحانی، همه اختیارات در ‏دست «مقام معظم رهبری» است و رئیس جمهور تنها کارگزار اوست‎.‎‏ پس گیرم که نامزدی را به کاخ ریاست جمهوری ‏فرستید، وی چه می‌توان کرد جز کارگزاری ولی فقیه که حکومت را از ۱۳۶۸ در اختیار دارد و ایران را به روزگاری ‏کشید که کشید؟

زبده سخن این که «رای بی رای!»‏