انتخابات مجلس؛ اگر خامنه ای احترام به نظر اکثریت را می فهمید، بساطش را جمع می کرد و می رفت!

انتخابات در ایران همواره کمترین تاثیر را بر زندگی روزانه ی مردم دارد و همواره نیز پرسروصداترین اتفاق در کشور است که چندین ماه فضای رسانه ای و حتی خیابانی ایران را تسخیر می کند و هر چه جلوتر آمده ایم، این تاثیر کمتر و آن سر و صدا بیشتر شده است.

تاثیر واقعی انتخابات جنگ جناح های حکومتی برای تقویت موقعیت خود و تضعیف جناح های رقیب و کسب موقعیت بیشتر در غارت و چپاول مردم و سرزمین ایران است. از این نظر برای جناح های حکومتی انتخابات بسیار «مهم» است. در خارج از طیف صاحبان قدرت، بقیه در این مناسک، «وظیفه» خود را انجام می دهند. شرکت کنندگانی که مدافعان حکومت هستند، «فریضه اسلامی» خود را به جا می آورند و با هر رای خود گلوله ای به قلب آمریکا شلیک می کنند، عده ای که تصور می کنند این انتخابات «بدتر» را به «بد» تبدیل می کند به حداقلی قابل چشم پوشی سقوط کرده اند و اکثریتی که مخالف حکومت هستند سیرک انتخاباتی را فرصتی می دانند که بر مخالفت خود با حکومت تاکید کنند. هم حکومت و هم مخالفان نیز همواره ادعای پیروزی می کنند و بعد از مدتی سرانجام این غائله فروکش می کند.

در انتخابات روز جمعه نیز همه ی این نمایش با جزئیات همیشگی آن به دقت انجام شد. مسئولان برگزاری انتخابات سه بار زمان رای گیری را تمدید کردند و در آخر نیز اعلام شد که ۴۱ درصد در انتخابات شرکت کردند. آن زمان که مشارکت ها بالای ۷۰ درصد بود هم؛ زمان رای گیری ها به همین شکل تمدید می شد. سه بار تمدید زمان رای گیری به عادتی پایدار در نمایش انتخاباتی تبدیل شده و بخشی از مراسمی است که حکومت با آن سعی می کند صورت خود را سرخ نگاه دارد.

طبق ادعای رسانه های حکومتی میزان مشارکت در انتخابات ۴۱ درصد بوده است، یعنی ۲۵ میلیون نفر رای داده اند و ۳۶ میلیون نفر رای نداده اند. با این حال حکومتی ها راضی اند. از شکست «کمپین تحریم» سخن می گویند. انتخابات در ایران به دلیل رفتارهای حکومت و شخص علی خامنه ای همیشه جنبه ای از «رفراندم» داشته است. علی خامنه ای دو روز مانده به انتخابات از همه ی مردم درخواست کرد بیایند و در انتخابات شرکت کنند، مطابق آمار اعلام شده ۳۶ میلیون نفر به او «نه» گفتند. او بزرگترین بازنده ی این انتخابات است. اگر احترام به نظر اکثریت را می فهمید بساطش را جمع می کرد و می رفت.

تا این جا هر چه نوشتیم به این معناست که آمارهای حکومتی را پذیرفته باشیم. اما…

این هم یکی از معجزات روزهای انتخابات در ایران است که غالبا «یوم اله» خوانده می شود. در حالی که خوش بینانه ترین ارزیابی ها و نظرسنجی های حکومتی میزان شرکت در انتخابات را چیزی حدود ۳۰ درصد اعلام می کرد، ناگهان در این «یوم اله» حدود ۷ میلیون نفر از مردم تصمیم خود را عوض کردند و به سوی حوزه های رای گیری شتافتند تا حکومت بیش از این خجالت زده ی ایران و جهان نشود.

در این آمارسازی ها، حکومتی ها به میل خود رفتار می کنند، زیرا قرار نیست به هیچ کس حساب و کتابی پس بدهند.

تقریبا تمامی مخالفان حکومت و حتی بخشی از نیروهای حکومتی از جمله طیف مهمی از اصلاح طلبان این انتخابات را تحریم کردند و یا گفتند در آن مشارکت نمی کنند. این یک «کمپین تحریم» سراسری و بی سابقه بود و نشان داد که حکومت در میان نیروهای سیاسی در انزوای کامل قرار گرفته است.

در میان مردم، کار حکومت پرادعای «نود درصدی» تا «هفتاد درصدی»، به جایی رسیده که حالا با ۴۱ درصد احساس پیروزی می کند. حکومتی ها اعتراف کرده اند انتخابات دیروز کمترین میزان مشارکت در ۱۲ دور انتخابات مجلس بعد از انقلاب بوده است.

اگر این شکست نیست پس چه هست؟ «درصدها» اهمیت چندانی ندارند وقتی در هر انتخابات حکومت مشروعیت خود را بیش از پیش از دست می دهد و بر تعداد مخالفین خامنه ای اضافه می شود.