هوش مصنوعی سیروس اوندیلادزه

ما در قرن ۲۱، هزاره سوم زندگی می‌کنیم. بشریت آن‌قدر پیشرفت کرده است که به هوش مصنوعی و سیستم‌های روباتیکی دست یافته که قادر به تفکر و جمع‌آوری اطلاعات در تمامی حوزه‌ها هستند. ما می‌توانیم تحقیقات جدیدی انجام دهیم، داروهای نوین کشف کنیم، در مهندسی و ریاضیات پیشرفت کنیم، اشیای جدید بسازیم و حتی بدن خود را بهبود دهیم. جراحی‌های پیچیده‌تری انجام دهیم و بخش‌هایی از بدن خود را جایگزین کنیم.

خطرات هوش مصنوعی چیست؟

۱. اولین خطر این است که انسان ممکن است دیگر از توانایی‌های مغزی خود استفاده نکند، نسل‌های جدید کمتر و کمتر به دنبال یادگیری و بهبود مهارت‌های خود باشند و همه‌چیز را به هوش مصنوعی بسپارند.

۲. دومین خطر این است که هوش مصنوعی جایگاه بسیار مهمی در جامعه پیدا کند و زندگی و فرهنگ ما را کنترل کند. از آنجا که فاقد درک پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های زندگی انسانی است، ممکن است تصمیم‌هایی اتخاذ کند که به نفع تداوم نسل بشر و انسانیت نباشد.

۳. سومین مشکل این است که روزی ممکن است کنترل همه‌چیز را در دست بگیرد، بهترین ویژگی‌های انسانی ما، فرهنگ، قوانین، احساسات را تحت سلطه خود قرار دهد و حتی آن‌ها را علیه ما استفاده کند، بدون اینکه ما متوجه شویم.

نتیجه‌گیری:

این خطرات باید مورد بررسی قرار گیرند اما نباید نگرانی بیش‌ازحد داشت، بلکه باید تفکر کرد که آینده بشریت بدون استثنا از این مسیر عبور خواهد کرد. هوش مصنوعی بخش اجتناب‌ناپذیر تداوم فرهنگی و پیشرفت ما است و هیچ راهی جز پذیرش آن نداریم، همان‌گونه که تاکنون هر آنچه را که خلق کرده‌ایم یا از سر نیاز یا از روی لذت بوده است.

ما به سوی برخی فجایع نیز پیش می‌رویم، همان‌طور که تمدن ما مشکلات زیست‌محیطی و تخریب گسترده زیستگاه زمین را به وجود آورده است. در حال حاضر، امکان نقل مکان به سیارات دیگر را نداریم و با خطر نابودی خود روبه‌رو هستیم.

با این حال، باید به بشریت و نبوغ تطبیقی آن اعتماد داشته باشیم. همان‌طور که ماکس وبر، جامعه‌شناس بزرگ، می‌گفت: ما حیوانی هستیم که بهتر از هر موجود دیگری خود را تطبیق می‌دهد.